Czym się różni zwykły pielgrzym od porządkowego? Co w drodze na Jasną Górę zmieniły „walkie talki” i komórki? Kto modli się trzy, a nawet cztery razy? Która z grup jest najbarwniejsza i energią zaraża wszystkich pątników?

W ramach przygotowań – tych duchowych i wzmacniających kondycję piechurów – do wyruszenia na pielgrzymi szlak z Krakowa na Jasną Górę, przygotowaliśmy dla Was, drodzy Czytelnicy i potencjalni pielgrzymi, słowniczek stworzony w trzech częściach i z przymrużeniem oka. Wybór haseł jest całkowicie subiektywny...

Dziś prezentujemy trzecią część słowniczka, od P do Z.

P jak…

Pielgrzym – osoba, która z własnej i nieprzymuszonej woli opuszcza wygodną kanapę, wkłada buty, pakuje plecak (wrzucając do niego nie tylko ubrania i inne ważne i niezbędne rzeczy, ale także dobry humor), z religijnym nastawieniem oraz sercem pełnym różnych intencji rusza w drogę do Maryi, nie zważając na wszelkie większe lub mniejsze przeciwności, jakie mogą stanąć na drodze. Najtrudniejszą przeciwnością jest duchowe lenistwo, które próbuje przykuć nas do fotela lub telewizora. Gdy się je pokona, to dalej jest już tylko łatwiej.

Oraz…

Porządkowy (lub porządkowa, bo w ramach demokracji pielgrzymkowej oraz parytetów udało się również tę funkcję w pewnym stopniu sfeminizować) to osoba, która dba o szeroko pojęte bezpieczeństwo pielgrzymów. W twarzowym, odblaskowym wdzianku z „lizakiem” w dłoni idzie po lewej stronie grupy czuwając, by żaden pojazd nie wyrządził pątnikom krzywdy. W zamierzchłych czasach porządkowy musiał charakteryzować się mocnymi nogami ponieważ za jego pośrednictwem odbywała się komunikacja pomiędzy czołem a tyłem grupy, spełniał więc rolę gońca. Wraz z postępem technologicznym rola gońca została ograniczona przez „walkie-talki” i telefony komórkowe. Od kilku lat każdy porządkowy musi przejść odpowiednie przeszkolenie upoważniające go do kierowania ruchem przy przejściu kolumny pieszych. Porządkowy powinien posiadać następujące cechy: oczywiście musi być komunikatywny (czyli „kumaty”), niezbędne są mocne płuca i donośny głos (celem wydawania komunikatów grupie bez użycia środków wzmacniających głos), mile widziane poczucie humoru (zawsze to inaczej się pielgrzym czuje, gdy ktoś go „pogania” żartem i z uśmiechem, a nie groźnym głosem i ze zmarszczoną brwią) oraz zdolność empatii (trzeba zrozumieć, że czasem pielgrzym naprawdę nie ma siły aby „biegusiem” udać się w kierunku grupy), no i naprawdę duże pokłady cierpliwości (potrzebne w czasie kontaktów z niecierpliwymi kierowcami, którzy niekoniecznie chcą współpracować z panem/panią „w odblaskowej kamizelce”).

A także…

Przeprośna Górka. Przed obliczem Czarnej Madonny należy stawać, gdy jest się pojednanym z Bogiem i z ludźmi. Z Bogiem możemy pojednać się w czasie sakramentu pokuty, który niejednokrotnie odbywa się „w trasie”. A jeśli nie jesteśmy dostatecznie pogodzeni z ludźmi, to mamy okazję to uczynić właśnie na Przeprośnej Górce (która w przypadku Pielgrzymki Krakowskiej znajduje się u stóp malowniczych ruin zamku w Olsztynie pod Częstochową). Tutaj odbywa się nabożeństwo pokutne po którym podchodzi się do współtowarzyszy drogi ze słowami przeprosin za różne uchybienia. Za niemiłe spojrzenie, złe słowo, nie okazaną pomoc, brak cierpliwości... To ostatnia taka szansa przed Jasną Górą, więc warto ją wykorzystać. Czasem na Przeprośnej Górce przepraszają się także zakochane pary, a ich przeprosiny nierzadko kończą się zaręczynami.

R jak…

Różaniec. To podstawowa modlitwa każdego pielgrzyma. Przesuwając w dłoniach paciorki różańca pielgrzym obejmuje swą modlitwą wszystkich, którzy prosili o „Zdrowaśkę” na pielgrzymim szlaku. Wtedy wyjmuje się też z serca wszystkie małe i duże intencje, z którymi idziemy przed oblicze Jasnogórskiej Pani.

S jak…

Służba, czyli postawa, która powinna charakteryzować każdego prawdziwego pielgrzyma. Gotowość do pomocy drugiemu człowiekowi jest również świadectwem, które niesiemy i przekazujemy innym, że nawet samemu doświadczając niewygód, potrafimy z miłością pochylić się nad drugim człowiekiem. Obok tej „służby powszechnej” istnieją również szczególne rodzaje służby, które pomagają całej pielgrzymiej społeczności. To służba porządkowa, kwatermistrzowska, zaopatrzeniowa, medyczna czy służba „na bazie”.

Ś jak…

Śpiew – pielgrzymkę zwykle najpierw można usłyszeć, a dopiero za jakiś czas zobaczyć. Maszerowanie ze śpiewem na ustach jest jedną z charakterystycznych cech pielgrzyma. Zasada „śpiewać każdy może, ale nie każdy powinien” na pielgrzymce nie obowiązuje. Tutaj śpiewać powinien każdy, dlatego możemy usłyszeć całą skalę głosów i mnogość interpretacji różnych pieśni i piosenek religijnych. To nic, że czasem interpretacja nie do końca pokrywa się z zapisem nutowym. Obowiązuje zasada „Kto śpiewa, ten dwa razy się modli”, a w wersji poszerzonej: „kto fałszuje, modli się trzy razy, a ten kto tego musi słuchać, to nawet cztery razy”

T jak…

Trud, czyli wysiłek, który podejmujemy, aby stanąć przed obliczem Maryi. Trud pielgrzymi przyjmuje różne wymiary. To nie tylko trud fizyczny, ale przede wszystkim trud duchowy, trud skupienia czy trud wyrzeczenia się codziennych przyjemności. Im większy trud, tym większa nagroda czekająca na końcu drogi i tym większa nadzieja na wysłuchanie próśb, które przez ręce Maryi zanosimy do samego Boga.

U jak…

Upał. To kolejna z drobnych niedogodności urozmaicających drogę na Jasną Górę. Kolejne wyrzeczenie, które łatwiej znieść z uśmiechem na ustach (no bo przecież na warunki atmosferyczne nie mamy wpływu). Przy upale należy jedynie pamiętać o nakryciu głowy, aby ta drobna niedogodność nie zakończyła się ciężkim udarem.

W jak…

Włosi, którzy są zdecydowanie najbardziej barwną i najgłośniejszą z grup Pielgrzymki Krakowskiej. Młodzież skupiona wokół ruchu Communione e Liberazione od 1981 roku, a więc od pierwszej pielgrzymki, wędruje z nami na Jasną Górę. Jest to także jedna z najliczniejszych grup pielgrzymkowych, która zawsze gromadzi kilkaset roześmianych, rozśpiewanych i niezwykle życzliwych osób. Daj Boże, aby tak wyglądało „nowe oblicze Kościoła”. Włochów zawsze słychać już z daleka, a ich obecność jest niesamowitym zastrzykiem pozytywnej energii. O ile na postojach kipią energią, o tyle w trasie wychodzi południowy temperament i czasem grupa ciągnie się na kilkaset metrów, dlatego porządkowi mają z nimi dużo pracy. Ale taki już ich urok, są częścią Pielgrzymki Krakowskiej i każdorazowy ich brak jest mocno odczuwalny.

X jak…

Xiądz Przewodnik – każda grupa, każda wspólnota i cała pielgrzymka ma swojego duchowego przewodnika. Do jego zadań należy sprawowanie Eucharystii, spowiadanie w trasie, prowadzenie konferencji i niesienie wszelkiego rodzaju pomocy duchowej. Ze względu na nawał obowiązków spoczywających na księdzu przewodniku nie ma on zwykle czasu na tak przyziemne rzeczy, jak np. przygotowanie sobie posiłku, dlatego zapewne zginąłby marnie, gdyby nie nieoceniona pomoc Bazy. Dla księdza przewodnika pielgrzymka nigdy się nie kończy, ponieważ nawet gdy po Apelu Jasnogórskim na Wałach pielgrzymi rozjadą się do domów, on myśli o przygotowaniu kolejnej pielgrzymki i całorocznej formacji.

Y jak…

Yyyyyeeesss (nie mylić z „yes, yes, yes”, upowszechnionym przez pewnego premiera). Wyraz ten wypowiadany jest przez młodszych przedstawicieli społeczności pielgrzymkowej (w formie westchnienia) w momencie dostrzeżenia wierzy klasztoru jasnogórskiego, a przez mniej spostrzegawczych w momencie wejścia na Aleję NMP.

Z jak…

Zmęczenie – naturalna reakcja organizmu na długotrwały wysiłek fizyczny. Na pielgrzymce nabiera jednak szczególnych właściwości, mianowicie w ostatnim dniu zamiast stopniowo rosnąć... maleje w miarę zbliżania się do kaplicy Cudownego Obrazu, aż do całkowitego zaniku w momencie uklęknięcia przed Czarną Madonną.

Warto też przeczytać część pierwszą słowniczka http://www.krakow.gosc.pl/doc/1621184.Droga-do-Matki-od-A-do-Z oraz część drugą http://www.krakow.gosc.pl/doc/1628386.Droga-do-Matki-od-I-do-O

___________________________________________________________________________________________________________________________________

6 sierpnia z Wawelu wyruszy XXXIII Piesza Pielgrzymka Krakowska na Jasną Górę. W tym roku jej hasłem będą słowa: „Panie, przymnóż nam wiary”, a pielgrzymi będą modlić się szczególnie za ojczyznę i papieża Franciszka, a także dziękować za pontyfikat Benedykta XVI i prosić o kanonizację Jana Pawła II. Zapisy trwają do końca lipca u przewodników grup, a od 1 do 5 sierpnia można będzie zapisać się w bazach wspólnot.

Wspólnota I Prądnicka: ks. Jacek Pierwoła (parafia św. Jana Chrzciciela, ul. Dobrego Pasterza 117a, tel. 12/412 58 50 w. 24);

Wspólnota II Śródmiejska: ks. Dariusz Talik (parafia św. Anny, ul. św. Anny 11, tel. 12/429 66 51);

Wspólnota III Podgórsko-Wielicka: ks. Bogusław Seweryn (parafia MB Dobrej Rady, al. Dygasińskiego 44a, tel. 12/650 27 07);

Wspólnota IV Nowohucka: ks. Krzysztof Polewka (parafia św. Judy Tadeusza, ul. Wężyka 6, tel. 12/647 94 88 w. 15);

Wspólnota V – Myślenice, Gdów, Niepołomice, Mszana Dolna: ks. Łukasz Michalczewski (parafia Macierzyństwa NMP, Dziekanowice 7, tel. 12/271 13 14);

Wspólnota VI Skawińsko-Czernichowska: ks. Bogdan Sarniak (tel. 12/276 32 30 w 26);

Wspólnota VII Chrzanowsko-Libiąska: ks. Grzegorz Pieróg (parafia MB Różańcowej, ul. Kusocińskiego 4, Chrzanów, tel. 32/623 97 89);

Wspólnota VIII Suska: ks. Adam Banasik (parafia Matki Bożej Ostrobramskiej, Las, tel. kom. 723 753 932, e-mail: taistraa@op.pl).

Grupa Pokutna Duszpasterstwa Trzeźwości Archidiecezji Krakowskiej – człon wielicko-podgórski, ks. Mirosław Żak (tel. 510 418 612, e-mail: mzak@diecezja.krakow.pl).

Grupa „Nr 30 – Dla Życia i Rodziny” (patronować jej będzie św. Joanna Beretta Molla), w drodze do Częstochowy będzie dziękować za dar życia i rodziny, przepraszać za grzechy przeciwko życiu i rozmawiać z innymi grupami o encyklice „Evangelium vitae”. Zapisać się do niej można przy Arce Pana (ul. Obrońców Krzyża 1, od godz. 9 do 11 i od 17 do 20) oraz pisząc pod adres pielgrzymka@ppknh.info.

Koordynatorami pielgrzymki są ks. Jan Przybocki (tel. 695 686 623, e-mail: xjanprzybocki@gmail.com) i Andrzej Bac (tel. 602 482 705, e-mail: bac@pro.onet.pl).