J. Kraupe-Świderska pochodziła z Sosnowca. Studia malarskie rozpoczęła w 1938 r. w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Kontynuowała je po wojnie. Jej mistrzami byli malarze i graficy, m.in. Fryderyk Pautsch,  Eugeniusz Eibisch, Wacław Taranczewski i Konrad Srzednicki. Z czasem została profesorem w uczelni macierzystej.

- Nie wszyscy wiedzą, że prof. Kraupe-Świderska miała w swym życiorysie ważny epizod teatralny. W latach 1942 i 1943 grała Goplanę w konspiracyjnych przedstawieniach "Balladyny" wg Słowackiego, wyreżyserowanych przez Tadeusza Kantora. Warto dodać, że w tych spektaklach, odbywających się w krakowskim mieszkaniu rodziców Ewy Siedleckiej przy ul. Szewskiej, brali udział również: w roli Kirkora - Jerzy Turowicz, późniejszy redaktor naczelny "Tygodnika Powszechnego", w roli Grabca zaś - Tadeusz Brzozowski, później znany malarz - mówi Dariusz Domański, krakowski publicysta teatralny.

  Obraz "Pieśń Hildegardy" nawiązuje do muzyki średniowiecznej mistyczki św. Hildegardy z Bingen www.galeriagiza.pl Przyjaźń z T. Kantorem niewątpliwie wpłynęła również na twórczość plastyczną J. Kraupe-Świderskiej, na jej awangardowe formy. Była związana ze środowiskiem Kantora, z jego teatrem Cricot 2 i malarską Grupą Krakowską.

- Jej malarstwo było bardzo intelektualne, odwołujące się do symboli. Była ważną osobą w krakowskim środowisku plastycznym - zaznacza Maciej Wojciechowski, twórca filmów dokumentalnych, który przygotowywał niegdyś niezrealizowany ostatecznie film o artystce.

"Główny temat mojej twórczości stanowi to, co jest zmienne, nieuchwytne, rozgrywające się na różnych planach, istniejące w różnych czasach, kojarzone w wyobraźni nie tylko jako obrazy, ale jako znaki, symbole, zapisy, cała domena muzyki poznawalnej jedynie w czasie, przepływającej koło nas jak ulotne obrazy świata widzianego w zaskakujących motywach nieprzewidzianych zestawień, jakie rodzi chwila" - tłumaczyła J. Kraupe-Świderska.

Inspiracją była dla niej m.in. muzyka mistyczki św. Hildegardy z Bingen.