W tym roku kwiecień można nazwać miesiącem intensywnych modlitw za nienarodzone dzieci. Dwa wielkie dzieła pro life swoje kulminacyjne uroczystości mają właśnie w tym miesiącu. 27 kwietnia w Polsce będziemy obchodzić Narodowy Dzień Pokuty za grzechy przeciwko życiu człowieka. W bazylice Bożego Miłosierdzia w Łagiewnikach, jak co roku, na Mszy św. o godz. 18 wierni będą modlić się o przebaczenie dla osób, które przyczyniły się do pozbawienia życia nienarodzonych dzieci. Członkowie Krucjaty Modlitwy w Obronie Poczętych Dzieci zachęcają krakowian, którzy osobiście nie będą mogli uczestniczyć we Mszy, aby włączyli się w tę modlitwę poprzez odmówienie Różańca lub Koronki do Bożego Miłosierdzia.

Polska wskazuje kierunek światu

Krucjata to pierwsza stała modlitewna inicjatywa w Krakowie dotycząca obrony życia poczętego. Jej założycielami byli naukowcy z Politechniki Krakowskiej, m.in. dr inż. Adam Kisiel, prof. dr inż. Janusz Kawecki oraz Halina i Czesław Chytrowie, późniejsi protoplaści dzieła Duchowej Adopcji, dr Rafał Michalik oraz dr inż. Antoni Zięba. A. Zięba jest obecnie uważany za eksperta w aspekcie obrony życia. Posiada w tej dziedzinie interdyscyplinarną wiedzę: medyczną, prawniczą, historyczną. Jest prezesem Polskiego Stowarzyszenia Obrońców Życia Człowieka, którego siedziba znajduje się w starej krakowskiej kamienicy przy ul. Krowoderskiej. – W 1979 roku w kościele Chrystusa Króla w Wiedniu pierwszy raz zobaczyłem zdjęcia dzieci zabitych w wyniku aborcji w 5–6 miesiącu, wrzuconych do worka na odpadki. Widok był wstrząsający. Później w Krakowie trafiła w moje ręce nielegalnie wydawana broszurka z szacunkową informacją na temat aborcji dokonywanych w tych czasach w Polsce. Było to około 800 tysięcy zabójstw rocznie. Powiedzieć, że to rzeź niewiniątek, to za mało – mówi A. Zięba. Wtedy na przełomie lat 1979 i 1980 wśród pracowników naukowych Politechniki Krakowskiej zrodził się pomysł Krucjaty Modlitwy. – Jej celem było wyproszenie dwóch cudów: obudzenia sumienia narodu oraz doprowadzenia do zniesienia ustawy aborcyjnej i zastąpienia jej prawem chroniącym życie każdego poczętego dziecka. Po dwunastu latach od rozpoczęcia krucjaty doświadczyliśmy Bożej łaski. Ustawa z dnia 27 kwietnia 1956 roku „o warunkach dopuszczalności przerywania ciąży”, która była bezpośrednią realizacją dyrektywy Lenina „swobody aborcji”, została zniesiona i 7 stycznia 1993 roku zastąpiona ustawą „o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży”, generalnie chroniącą życie poczętych dzieci. Niestety, w tej nowej ustawie są tzw. trzy wyjątki. Nie jest to więc jeszcze ideał, ale ważny etap zmian w dobrym kierunku. Doktor inż. Zięba podkreśla: – Ustawa z 1993 roku to był przełom ogólnoświatowy. Polska jest pierwszym krajem, w którym w warunkach demokracji odrzucono „prawo” proaborcyjne i wprowadzono prawo pro life. Na światowych kongresach organizacji pro life mówi się, że Polska jest przywódcą, liderem i źródłem nadziei dla obrońców życia na całym świecie.

„Rodzicielstwo” rok w rok

8 kwietnia bieżącego roku w uroczystość Zwiastowania Pańskiego w bazylice Mariackiej odbyła się specjalna Msza św., celebrowana przez kardynała Stanisława Dziwisza dla osób pragnących modlić się w obronie życia przez uczestnictwo w dziele Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego. – Za każdym razem bazylika jest wypełniona po brzegi – mówi Halina Chytra, która wraz z mężem jest główną w archidiecezji krakowskiej animatorką dzieła Duchowej Adopcji. Duchowa Adopcja trwa 9 miesięcy. W sposób uroczysty można ją rozpocząć w dniu Zwiastowania Pańskiego, czyli zazwyczaj 25 marca. Koniec modlitw przypada wtedy na dzień Bożego Narodzenia. W łagiewnickim sanktuarium, jak również w wielu innych parafiach w całej Małopolsce, także 25. dnia każdego miesiąca jest odprawiana Msza św., podczas której można złożyć przyrzeczenia 9-miesięcznego nabożeństwa w intencji dziecka nienarodzonego. W praktyce dzieło opiera się na codziennym odmawianiu konkretnej modlitwy i dziesiątka Różańca. Dobrowolnie można podejmować dodatkowe ofiary: więcej modlitwy, post, walkę ze słabościami. Do dzieła Duchowej Adopcji mogą przystąpić osoby świeckie, konsekrowane, mężczyźni i kobiety, ludzie w każdym wieku. Jedynie dzieci powinny to zrobić pod opieką rodziców. Adopcję można także podejmować rok po roku. Część osób praktykujących to nabożeństwo nie czeka nawet z rozpoczęciem modlitw na kolejną uroczystość Zwiastowania, lecz rozpoczyna modlitwę za kolejne dziecko natychmiast po zakończeniu wcześniejszej dziewięciomiesięcznej „tury”. Duchowa Adopcja szczególnie zalecana jest osobom, które dokonały aborcji. – Spowiednicy w sanktuarium w Łagiewnikach często dają za pokutę osobom obciążonym syndromem postaborcyjnym odprawienie przynajmniej jednego pełnego nabożeństwa – mówi Czesław Chytra.