7 grudnia w budynku Mangghi prezentowano sztukę i kulturę Japonii. Goście mieli okazję zapoznać się z m. in. z ceremonią herbacianą przygotowaną przez Stowarzyszenie Senshinkai Chadou Urasenke Tankoukai oraz uczestniczyć w warsztatach rachunków japońskich prowadzonych na specjalnym liczydle zwanym soroban.

Zaprezentowano również film o historii Muzeum Maggha i książkę Jana Strzałki z zapisem rozmów z fundatorami placówki, scenografką Krystyną Zachwatowicz i reżyserem Andrzejem Wajdą.

Manggha zrodziła się nad Wisłą z fascynacji Andrzeja Wajdy sztuką japońską. Poznał ją bliżej w 1944 r., gdy niemieckie władze okupacyjne urządziły w Sukiennicach, wystawę sztuki japońskiej z kolekcji Feliksa „Mangghi” Jasieńskiego, ofiarowanej niegdyś krakowskiemu Muzeum Narodowemu.

Otrzymawszy w 1987 r.  japońską nagrodę Inamori za całokształt twórczości  wraz  z niemałą kwotą pieniężną, Wajda przeznaczył ją na budowę centrum, gdzie pomieszczono by nie tylko kolekcję Jasieńskiego lecz propagowano także na co dzień sztukę i kulturę Japonii.  

Muzeum Manggha zainaugurowało działalność 30 listopada 1994 r. w budynku zaprojektowanym przez znanego architekta japońskiego Aratę Isozaki. Położona nad Wisłą siedziba Mangghi, jest uważana za jeden z najpiękniejszych architektonicznie budynków powstałych w powojennej Polsce.

W trakcie swej dotychczasowej działalności w Muzeum Manggha zorganizowano 500 wystaw oraz kilkaset spotkań i konferencji.