Kim był Franciszek Wyspiański (1836–1901), o którym syn napisał znamienne słowa: „U stóp Wawelu miał ojciec pracownię,/ wielką izbę białą wysklepioną,/ żyjącą figur zmarłych wielkim tłumem;/ tam chłopiec mały chodziłem, co czułem,/ to później w kształty mej sztuki zakułem”? Zapowiadał się bardzo dobrze. Był w młodości dobrym znajomym wybitnych później postaci – m.in. malarzy Jana Matejki, Artura Grottgera, Aleksandra Kotsisa i Floriana Cynka, dramatopisarzy Władysława Ludwika Anczyca, Michała Bałuckiego i Józefa Szujskiego (który był również jednym z największych polskich historyków). Na zamówienie bogacza fantasty Juliusza Florkiewicza wykonał cykl plenerowych rzeźb do parku otaczającego pałac w Młoszowej koło Trzebini. Tam też powstał zachowany do dziś na miejscu pomnik Kajetana Florkiewicza, uznawany za najwybitniejsze dzieło Wyspiańskiego seniora. Jego autorską kopię, wykonaną w marmurze, można oglądać w krakowskim kościele Świętych Apostołów Piotra i Pawła.