Nie żyje fundatorka Radosnej Nowiny 2000

Urodziła się 16 maja 1916 r. w rodzinie zamożnego przedsiębiorcy. Jej ojciec prowadził firmę rodzinną zajmującą się produkcją spłuczek klozetowych, która z czasem jako Geberit stała się znanym na świecie przedsiębiorstwem. Sprzedanie firmy w latach 90. ub. wieku umożliwiła J. Gebert wspieranie rozmaitych dzieł dobroczynnych. Była osobą skromną i bardzo pobożną, oblatką benedyktyńską.

W 1997 r. trafił do jej wyobraźni i przekonania pomysł poznanego przypadkowo wcześniej w Lourdes ks. Bronisława Sieńczaka (1947-2016) ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy, by wesprzeć finansowo budowę w podkrakowskiej wsi Piekary, nowoczesnego centrum edukacyjnego m.in. dla dzieci z ubogich rodzin.

"W ostatnim dniu pobytu (druga połowa czerwca 1997 roku) pojechaliśmy do Piekar. Zobaczyłam zaniedbany przedwojenny ogród, pochylone ze starości jabłonie i grusze, kępy zdziczałych śliw oraz krowę na łańcuchu, która albo ryczała z pragnienia albo wołała kogoś, kto by się nią zajął. Trzeba było nie lada wyobraźni, by dostrzec tutaj przyszłą Radosną Nowinę 2000! Widząc po drugiej stronie Wisły klasztor oo. benedyktynów, obecny w tym miejscu od prawie tysiąca lat, stwierdziłam jako oblatka, że jest to dobre miejsce i w cieniu klasztoru może powstawać bez obaw centrum edukacyjne dla młodzieży wychowywanej w duchu św. Benedykta, w myśl jego dewizy: ora et labora" - wspominała w książce ks. Sieńczaka "Portret starszej siostry" (2012).

Przekonana do wizji ufundowania katolickiego centrum edukacji dla młodzieży, za pośrednictwem utworzonej przez siebie Fundacji Praxedis nawiązującej w nazwie do św. Praksedy, męczennicy rzymskiej z II wieku, przekazywała zajmującej się dziełami dobroczynnymi misjonarskiej Fundacji ks. Siemaszki w Krakowie pieniądze niezbędne do budowy i wyposażenia placówki. Otwarto ją 8 września 2001 r. jako wyraz dziękczynienia za narodziny Chrystusa sprzed 2000 lat oraz za 350 lat pracy i obecności księży misjonarzy w Polsce. W nowoczesnych budynkach centrum do dziś działa efektywnie liceum ogólnokształcące dysponujące własnym internatem oraz kaplicą szkolną.

W Krakowie i Piekarach pamiętano o fundatorce. Witano ją tam zawsze serdecznie w trakcie kolejnych wizyt. Później, gdy stan zdrowia nie pozwalał jej na przyjazd do Polski, delegacja szkoły co roku odwiedzała ją w Szwajcarii. W maju 2016 r. z okazji setnej rocznicy urodzin wręczono jej tam Krzyż Oficerski Orderu Zasługi RP. Depeszę gratulacyjną nadesłał wówczas także papież Franciszek.

Czytaj także:

• To nie był kaprys
• Order dla dobrodziejki