Kard. Stanisław Ryłko obchodzi 50. rocznicę święceń kapłańskich

Ks. Stanisław Ryłko przyjął święcenia kapłańskie z rąk kard. Karola Wojtyły 30 marca 1969 r. Pół wieku później, wraz z kapłanami z tego samego rocznika święceń, dziękował za dar kapłaństwa podczas Mszy św. w kaplicy Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie. Przewodniczył jej abp Marek Jędraszewski, który w homilii podkreślał, że poznawanie Boga trwa przez całe kapłańskie życie i prowadzi ono do coraz większej miłości.

Złoty jubileusz kapłaństwa świętowało 9 spośród 10 żyjących współbraci kardynała Ryłki. Podczas Eucharystii modlili się oni również za zmarłych z grona 16 wyświęconych w 1969 r. przez kardynała Wojtyłę księży.

Dzień później jubilat odprawił Mszę św. w rodzinnej parafii św. Macieja w Andrychowie. Homilię wygłosił kard. Stanisław Dziwisz. Krakowski metropolita senior podkreślał, że kardynał Ryłko jest "człowiekiem św. Jana Pawła II", a ich relacje "wykraczały poza współpracę". Wspominał wiele rozmów hierarchy z papieżem i wspólne wypady wypoczynkowe. - Owocem tych rozmów, prowadzonych przez wiele lat, były dalsze przemyślenia Jana Pawła II, owocujące w jego przemówieniach i dokumentach, także w encyklikach – podkreślał kard. Dziwisz.

Wieloletni sekretarz Jana Pawła II wspominał również jego odchodzenie, przy którym był obecny kardynał Ryłko. – Razem, również przy udziale m.in. kardynała Mariana Jaworskiego, uczestniczyliśmy w ostatniej Mszy św. odprawianej przy łóżku umierającego papieża i zaopatrzeniu go wiatykiem na drogę do wieczności – mówił. Dodał, że to właśnie jubilat zatrzymał zegar w pokoju zmarłego św. Jana Pawła II na godzinie 21.37.

Stanisław Ryłko urodził się 4 lipca 1945 r. w Andrychowie, gdzie spędził dzieciństwo i wczesne lata życia. Po święceniach był wikarym w Poroninie, po czym wyjechał na dalsze studia do Rzymu. Na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim uzyskał w 1978 r. doktorat w zakresie nauk społecznych. 

Po powrocie do kraju był wicerektorem Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie, a w latach 1978-87 wykładał teologię pastoralną i socjologię w ówczesnej Papieskiej Akademii Teologicznej (dziś UPJPII) w Krakowie. W 1979 r. został sekretarzem Komisji ds. Apostolstwa Świeckich Konferencji Episkopatu Polski. 
W 1987 r. rozpoczął pracę w Watykanie. Dziełem jego życia okazały się Światowe Dni Młodzieży. Był jednym z najbliższych współpracowników Jana Pawła II. Po latach przyznał, że ten czas był dla niego "dotykaniem świętości".

20 grudnia 1995 r. Jan Paweł II mianował go sekretarzem Papieskiej Rady ds. Świeckich. 6 stycznia 1996 r. udzielił mu sakry biskupiej. 4 października 2003 r. powołał go na przewodniczącego tego urzędu, wynosząc jednocześnie do godności arcybiskupa. Na konsystorzu 24 listopada 2007 r. Benedykt XVI włączył go w skład Kolegium Kardynalskiego. 

Przewodniczącym rady przestał być 31 sierpnia 2016 r. w związku z gruntowną reformą Kurii Rzymskiej. 28 grudnia 2016 r. papież Franciszek mianował go archiprezbiterem bazyliki papieskiej Santa Maria Maggiore.