Bp Muskus: Miłosierdzie to być albo nie być wspólnoty Kościoła przejdź do galerii

– Kościół, mimo dwóch tysięcy lat istnienia, jest wciąż młody i dynamiczny, o ile uczniowie Jezusa pozwalają prowadzić się Duchowi Świętemu, o ile nie zamykają się w tym, co było i nie zatrzaskują drzwi przed współczesnością i jej wymaganiami – podkreślał krakowski biskup pomocniczy. Jego zdaniem, "wierność Duchowi, wrażliwość na znaki czasu i odwaga, której źródłem jest sam Bóg, to najpewniejsza gwarancja żywotności i recepta na młodość".

Przywołując papieża Franciszka i jego adhortację "Christus vivit" dodał, że młodość w Kościele nie polega jednak na tym, by "zawierać kompromisy ze współczesnością i przemijającymi modami", ale na umiejętności czerpania ze źródeł: słowa Bożego, Eucharystii i codziennej obecności Chrystusa.

– Dziękując Bogu za osiem wieków posługi miłosierdzia w Polsce, życzę wam dziś, byście, umocnione życiodajną mocą Ewangelii i zakonnym charyzmatem, szły do świata i zachwycały go pięknem miłości miłosiernej. Idźcie i przyciągajcie do Boga przez posługę miłosierdzia i proste gesty dobra świadczonego na co dzień – apelował. – Tam, gdzie nie ma miłości, jest tylko jedna rada: nieść miłość – zakończył słowami kard. Franciszka Macharskiego.

Ogłaszając rok jubileuszowy w Zgromadzeniu, jego przełożona generalna M. Estera Kapitan podkreślała, że 20 pokoleń sióstr i braci głosiło Ewangelię przez modlitwę, ofiarę życia, pomoc potrzebującym. "Życie naszych Sióstr i Braci było integralnie złączone z życiem mieszkańców Krakowa i kolejnych miejscowości, w których powstawały klasztory i szpitale Ducha Świętego. Nieśli każdemu wiarę, miłość miłosierną, mimo swoich słabości i kruchości ludzkiej kondycji. Dzielili z nimi radości i cierpienia, czas wojennej zawieruchy i radość wolności" – zaznaczyła.

Zgromadzenie Sióstr Kanoniczek Ducha Świętego de Saxia liczy obecnie ponad 220 sióstr, które posługują w 24 klasztorach w Polsce oraz w Afryce, we Włoszech i na Ukrainie. Prowadzą m.in. placówki opiekuńczo-wychowawcze, zawodowe rodziny zastępcze, domy opieki i przedszkola. Posługują w szpitalach, hospicjum, pomagają chorym w domach prywatnych oraz dzieciom i młodzieży poprzez katechezę.

Natomiast na misjach w Afryce siostry prowadzą centra medyczne z oddziałami szpitalnymi, przychodniami, ambulatoriami i porodówkami, opiekują się sierotami wojennymi, ubogimi, organizują dożywianie dzieci i prowadzą edukację zawodową (krawiectwo, stolarstwo) i katechizują.

Homilia bp. Muskusa: