Mszy św. przewodniczył wywodzący się ze Zgromadzenia Księży Sercanów bp Józef Wróbel. Homilię w formie modlitwy do Maryi wygłosił generał sercanów o. Carlos Luis Suárez Codorniú SCJ. 

- Nigdy nie pozostawiłaś nas samymi. Nie pozostawiłaś nas w trudnościach, w czasach, które dają nowe możliwości, aby starać się coraz lepiej odpowiedzieć - z wiernością, odwagą, kreatywnością - na powołanie, które związane jest z naszym charyzmatem - mówił.

- Chcemy dalej współpracować z planem Bożym, który otwiera się dla nas również na ścieżkach naszej słabości, pokory i prostoty. Jak Ty i św. Józef, chcemy odrzucić wszystko to, co przeszkadza być coraz bardziej synami i córkami, braćmi i siostrami Jezusa. Chcemy być sobie coraz bardziej bliscy, bliscy pośrodku świata, w którym Bóg wzywa ciągle do nowego życia. Potrzebujemy tych, którzy są obok nas, aby również oni mogli nas uczyć, pomagać nam lepiej rozumieć Serce Twojego Syna - deklarował duchowny.

Przełożony generalny sercanów prosił Maryję, by pomagała zgromadzeniu mieć „otwarte serca, oczy i uszy”, by jego członkowie „uczyli się Zbawiciela również poprzez tych, którzy o Nim nie mówią, czasem nawet Go odrzucają”. - Pomóż nam, abyśmy szli ku spotkaniu Twojego Syna w najmniejszych, cierpiących, w migrantach, wszędzie tam, gdzie nikt inny iść nie chce - modlił się kapłan.

Na koniec polscy sercanie złożyli akt zawierzenia swojej posługi Matce Bożej Płaszowskiej.

Zgromadzenie Księży Najświętszego Serca Jezusowego zostało założone w 1878 roku w Saint Quentin we Francji przez sługę Bożego ks. Leona Jana Dehona dla misji wyrastającej z duchowości Serca Jezusowego. Do jego zadań należy adoracja eucharystyczna, posługa dla potrzebujących oraz posługa formacyjna dla kapłanów i zakonników.

Za swoje szczególne zadanie sercanie uważają rozszerzanie i pogłębianie kultu Bożego Serca. Dzieje się to na płaszczyźnie duchowej, zakonnej oraz przez liczne dzieła apostolskie. 

Sercanie przybyli do Polski w 1928 r., ale prowincja zakonna została utworzona w 1947 r. i liczy obecnie prawie 300 zakonników. Sercanie w Polsce głoszą misje i rekolekcje, prowadzą parafie, pracują na uczelniach katolickich, posiadają własne wydawnictwo, prowadzą duszpasterstwo przedsiębiorców i pracodawców, prowadzą dzieła socjalne przy parafiach i niektórych domach zakonnych. Sercanie z Polski pracują również na misjach w Demokratycznej Republice Konga, Republice Południowej Afryki, Indonezji, Indiach, Kamerunie, na Filipinach, prowadzą duszpasterstwo w Finlandii, Austrii, Chorwacji, Szwajcarii, Francji, Niemczech, Słowacji, a od kilku lat również na Białorusi, w Mołdawii i Ukrainie.