Zawsze reagować
Jak odróżnić dziecięcy smutek od depresji? Jak pomagać dziecku, które cierpi? – Lepszy dorosły nadgorliwy niż obojętny – podkreśla pedagog Magdalena Perzyńska.
Roman Koszowski /Foto Gość
Co drugi uczeń nie jest z siebie dumny. Co trzeci nie akceptuje tego, kim jest i jak wygląda. Niemal co trzeci uczeń nie ma chęci do życia, a 40 proc. badanych przyznało, że ktoś w ich obecności mówił o samobójstwie lub sami mieli myśli samobójcze. Co 10. deklaruje, że taką próbę podjął. To tylko fragment badania „Młode głowy. Otwarcie o zdrowiu psychicznym”. Ich wyniki potwierdza doświadczenie terapeutów telefonu zaufania, prowadzonego przez Fundację „Dajemy Dzieciom Siłę”. W ubiegłym roku codziennie ponad 20 młodych osób dzwoniło i pisało w sprawie myśli, zamiarów i prób samobójczych, 30 osób dziennie mówiło o lękach i niepokoju, które nie pozwalają im normalnie funkcjonować, a 9 osób – o samookaleczeniach, które są dla nich jedynym sposobem na poradzenie sobie z emocjonalnym bólem. To alarmujące dane, w dodatku z roku na rok skokowo rosnące. Jak pomóc dzieciom i młodzieży borykającym się ze smutkiem, stanami przygnębienia i wreszcie – epizodami depresji?
To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.
W subskrypcji otrzymujesz
- Nieograniczony dostęp do:
- wszystkich wydań on-line tygodnika „Gość Niedzielny”
- wszystkich wydań on-line on-line magazynu „Gość Extra”
- wszystkich wydań on-line magazynu „Historia Kościoła”
- wszystkich wydań on-line miesięcznika „Mały Gość Niedzielny”
- wszystkich płatnych treści publikowanych w portalu gosc.pl.
- brak reklam na stronach;
- Niespodzianki od redakcji.
