Uroczystość odbyła się w auli Collegium Maius UJ. Senat uczelni wyróżnił poetę m. in. za „dokonania w dziedzinie poezji wyrażającej niepowtarzalne jednostkowe doświadczenia i to, co uniwersalne; konsekwentne dążenie w działalności twórczej do zachowania równowagi między wolnością samotnej jednostki a wolnością społeczną i zbiorową solidarnością”.

Podkreślono także jego zasługi w reprezentowaniu literatury polskiej w świecie oraz „zawarte w całej twórczości przesłanie, że kultura i wartości humanistyczne są rdzeniem demokracji a pamięć przeszłości jest niezbędna w zrozumieniu teraźniejszości”.

- Poetów nie powinno się obdarzać zaszczytami. Nawet nie dlatego, że może się im przewrócić w głowie – myślę, że są zbyt rozsądni na to. Chodzi o to, że poeta, choćby był wykształcony i prowadził spokojną, uregulowaną egzystencję, powinien pozostać kimś prostym, zwyczajnym, kimś otwartym na niedogodności życia, na niebezpieczeństwo, niewygodę, nawet na obmowę, której nie będą mu szczędzili najmłodsi koledzy zawsze zadowoleni, jeśli tylko nadarzy się okazja do ataku – stwierdził w trakcie uroczystości Zagajewski.

Zagajewski urodził się w 1945 r. we Lwowie. Ekspatriowany wraz z rodzicami, mieszkał w Gliwicach. Od lat 60. jest związany z Krakowem. Tu studiował filozofię i psychologię, tu redagował znany tygodnik „Student”, tu wreszcie powrócił w 2002 r. po 20 latach paryskiej emigracji.

W swej mowie po nadaniu tytułu doktora honoris causa wspomniał, że przyjechał do Krakowa, by rozpocząć nowy rozdział życia „wśród humanistycznych skarbów, teatrów, galerii, filharmonii, wśród domów, pałaców, naznaczonych przez historię”.

Poetycko był związany z tzw. Nową Falą. Uważano go za czołowego przedstawiciela tego nurtu poetyckiego. W latach 70. związał się z niezależnym ruchem kulturalnym. Swe wiersze i eseje publikował w czasopismach wychodzących poza zasięgiem cenzury. Od 1982 r. przebywał na emigracji we Francji. Tutaj m. in. wszedł w skład redakcji „Zeszytów Literackich”.

Był wielokrotnie honorowany nagrodami literackimi. Otrzymał m. in. w 1975 r. Nagrodę Fundacji Kościelskich, zaś w 2010 r. Europejską Nagrodę Poetycką.

Wśród jego tomów poetycki głośny był m. in. ten pt.  „Jechać do Lwowa” (1985). Spory rozgłos uzyskał również tom esejów Zagajewskiego „Świat nie przedstawiony” (1974).