Wszyscy z niecierpliwością czekaliśmy na tę chwilę - mi najbardziej podobała się adoracja. Zanim jednak nastąpiła, wraz z moimi znajomymi z grupy oazowej mieliśmy próbę śpiewu, by jak najlepiej przygotować się do wielbienia Pana. Było to dla mnie niesamowite uczucie móc wykonywać wspaniałe pieśni w pobliżu obrazu. Oczywiście były również chwile na wyciszenie się i modlitwę w intencjach, z którymi przyszliśmy.

Najbardziej zapamiętam wzrok Pana Jezusa, który nie był surowy, lecz łagodny, przyjacielski. Wzbudził we mnie refleksje nad moim życiem, zapragnęłam by stawało się coraz lepsze. Cieszę się, że pomimo wielu obowiązków, mogłam uczestniczyć w tak ważnym wydarzeniu, zarówno dla parafii jak i dla mnie.