Jacek na seniorów, osoby cierpiące, niepełnosprawne, chore psychicznie i fizycznie patrzy przez pryzmat wiary. Dostrzega w nich Chrystusa i przekonuje ich, że swoje cierpienie mogą ofiarować Jezusowi, a także prosić Go, by złączył je ze swoją męką na krzyżu i przemienił je tak, by stało się mocą Kościoła. A że Jacek to Boży szaleniec, który pomysłów na ewangelizację ma pod dostatkiem, to wymyślił też, by każdy mógł duchowo ado- ptować osoby niepełnosprawne intelektualnie. Wszak codzienna modlitwa za kogoś znanego z imienia i nazwiska sprawia, że staje się on dla nas ważny i bliski. Łatwiej jest wtedy zauważyć w nim godność dziecka Bożego i zrozumieć jego potrzeby – nawet jeśli ten ktoś nie mówi i jest przykuty do łóżka.