Gdy wybuchła wojna, dopiero co skończył 18 lat i jego młoda, rogata (jak sam mówi) dusza nie mogła znieść tego, co się działo. Poszedł więc walczyć, zwłaszcza że od 1931 r. był harcerzem. Harcerski krzyż z dumą nosi do dziś – prawie jak relikwię, bo dostaje się go na całe życie.

1000 rozstrzelanych

Najpierw trafił do Lwowa (z Krakowa-Podgórza doszedł tam w 7 dni), gdzie brał udział w bohaterskiej obronie tego miasta. – Dzisiejsze książki do historii nie uczą, że na wschodnich granicach Polski istniały wtedy osiedla niemieckie, w których mieszkali żołnierze w cywilu, wyposażeni jednak w mundury i broń, gotowi do ataku. Polacy w stronę Lwowa mogli więc iść tylko wzdłuż torów kolejowych, bo zejście kawałek dalej groziło śmiercią – wspomina.