Laikom wydaje się, że kopiowanie obrazu jest zwykłą rzemieślniczą czynnością, wykonywaną bez większych emocji. Dla mieszkającego w podkrakowskich Wrząsowicach malarza Antosza każda z jego prac jest związana z przeżyciem religijnym, jest przemodlona. – Uczę się tego m.in. ze wschodniej teologii ikony. Obraz Jezusa Miłosiernego, namalowany przez Adolfa Hyłę, spełnia zresztą kryteria ikony – obrazu objawionego. Przy tworzeniu jego kolejnych odwzorowań konieczne są więc modlitwa, świadomość tego, czym obraz ma być, czemu ma służyć. Jeżeli nie będziemy przygotowani duchowo, będziemy mieli w głowie bałagan, to będzie bałagan i na płótnie. Codziennie towarzyszy mi Koronka do Bożego Miłosierdzia. Przez wiele lat czytywałem regularnie „Dzienniczek” s. Faustyny. Teraz znam go prawie cały na pamięć – mówi J. Antosz. – Z wielką pokorą i drżeniem obserwuję, jak ludzie modlą się przed wykonanymi przeze mnie obrazami. To wzmacnia poczucie mojej malarskiej odpowiedzialności. Kiedyś w bocheńskiej kaplicy Bożego Miłosierdzia w kościele św. Pawła byłem mimowolnym świadkiem prowadzonej półgłosem rozmowy modlitewnej z Jezusem – dodaje.