Miłość bez limitów

W II edycji konkursu dla uczniów szkół podstawowych Fundacja im. Heleny Kmieć zachęca do spotkań z ludźmi starszymi i chorymi.

Helenka była wolontariuszką misyjną. Zginęła w styczniu 2017 r. w wyniku ugodzenia nożem w czasie napadu na ochronkę w Cochabamba w Boliwii.
Henryk Przondziono /Foto Gość

Pod koniec maja poznamy laureatów konkursu „Starość radość”, który polega na przygotowaniu akcji społecznej nastawionej na pomoc seniorom. Chodzi o wymyślenie jej tytułu, hasła, logotypu i przeprowadzenie dwóch przedsięwzięć, które zostaną udokumentowane w postaci filmu lub prezentacji multimedialnej.

Szukajcie przestrzeni dla dobra

Przykład? Pięcioosobowa grupa uczniów ze szkolnego koła wolontariatu wraz z opiekunem przygotowują akcję pt. „Z pomocą starszym”. Hasłem akcji jest cytat: „Szanujcie, pomagajcie, kochajcie starszych ludzi, bo oni byli tacy jak my, a my będziemy tacy jak oni”. Logo przedstawia dwie wyciągnięte ku sobie ręce wraz z hasłem. W ramach akcji uczniowie przeprowadzili dwa przedsięwzięcia. Jedno w formie kiermaszu ciast, z którego dochód został przeznaczony na zakup koców dla pacjentów hospicjum, a drugie w formie wizyty w domu spokojnej starości. Wszystko zostało udokumentowane na filmie. W konkursie fundacji, której patronuje Helena Kmieć, biorą udział grupy dzieci w wieku szkolnym, zwłaszcza szkolne koła wolontariatu oraz dzieci skupiające się w ramach pozaszkolnych organizacji, np. w świetlicach, grupach oazowych, grupach animacyjnych.

Chodzi o to, by stworzyć najmłodszym przestrzeń do czynienia dobra i pokazać im, jak zmienia się świat pod wpływem dobrych, wypływających z serca uczynków. Dobro jednoczy, dlatego do udziału w konkursie zaproszone są grupy, a nie osoby indywidualne. Dzięki temu dzieci doświadczają, jak piękna jest przyjaźń zbudowana na fundamencie wspólnych dzieł, tworzonych z myślą o potrzebujących. „Bądźcie aktywni w szkole i poza nią. Szukajcie przestrzeni, w której możecie zrobić coś więcej, podzielić się swoimi talentami, stworzyć coś wyjątkowego” – apelowała do swoich rówieśników Helenka, która całe swoje młode życie poświęciła na to, by w różnych środowiskach dzielić się swoimi uzdolnieniami i wrażliwym sercem.

Naturalna pomoc

Główną nagrodą w konkursie jest wakacyjny wyjazd na wolontariat zagraniczny w jednym z krajów europejskich, ale korzyści z udziału w tym „plebiscycie dobra” jest więcej. Młodzi uczą się pracy zespołowej, stawiają sobie pytanie: „Co ja mogę ofiarować drugiej osobie?”, otwierają się na drugiego człowieka. Widzą też, że z pomagania można czerpać wiele radości i że z pewnością jest to lepszy pomysł na spędzanie wolnego czasu niż to, co oferują telewizja, komputer czy smartfon. Dzieci przekonują się, że każdy może pomagać drugiemu, bez względu na swój wiek.

– Chcemy im uświadomić, że pomaganie jest czymś zupełnie naturalnym, a wokół nas mamy wiele osób, które tej pomocy potrzebują, tylko trzeba poświęcić im trochę swojego czasu – podkreśla Marta Trawińska, odpowiedzialna za działania fundacji.

Dla niej samej ważne jest także to, że młodzi poznają Helenkę od tej strony, która była dla niej najbardziej charakterystyczna: z perspektywy niesienia bezinteresownej pomocy innym i dzielenia się miłością bez limitów. – Chodzi nam o to, by dobro, które Helenka wnosiła przez całe swoje życie, było kontynuowane – tłumaczy M. Trawińska.

Nie tylko konkurs

Fundacja im. Heleny Kmieć podaje dobro dalej na różne sposoby. Jednym z nich jest program stypendialny. Wśród pierwszych stypendystów jest podopieczna sióstr służebniczek dębickich w Cochabambie, gdzie zginęła wolontariuszka. Poza tym fundacja obejmuje opieką projekt przywrócenia edukacji na wyspie Deepie w Zambii, w której posługuje ks. Paweł Fiącek SDS, dawny szef Wolontariatu Misyjnego „Salvator”, związany z tą młodzieżową organizacją w czasach, gdy Helenka była najbardziej zaangażowana w jej działalność.

– Ksiądz ma parafię w buszu, a jedna z podstacji zlokalizowana jest na wyspie, gdzie nie ma żadnej szkoły. Około 80 dzieci jest pozbawionych dostępu do edukacji. Powstała inicjatywa, by zorganizować tam placówkę z nauczycielem i dostarczyć potrzebne materiały – opowiada M. Trawińska. Trzecim adresem, pod który trafią stypendia, są Filipiny. Fundacja nawiązała współpracę z tamtejszą organizacją „Puso sa Puso” (Serce dla serca) zajmującą się dziećmi w slumsach Manili. Za jej pośrednictwem kilkoro uczniów otrzyma stypendia z Polski. Fundacja prowadzi także stronę internetową poświęconą swojej patronce.

Pod adresem www.helenakmiec.pl można znaleźć informacje o tym, jak włączyć się w dzieło upamiętnienia tragicznie zmarłej wolontariuszki. Znajduje się tam również mapa modlitwy, z której można się dowiedzieć, gdzie odbywają się nabożeństwa w intencji Helenki. Z mapy wynika, że w Cochabambie, gdzie zginęła H. Kmieć, oraz w Zambii, gdzie pracowała jako wolontariuszka, każdego 24. dnia miesiąca odprawiane są Msze św. Modlitwy w jej intencji odbywają się również w sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej w Trzebini podczas czuwań fatimskich.