Kinga Potocka ks. Janusza poznała w 1993 r., gdy był młodym wikariuszem w parafii św. Szczepana w Krakowie i moderatorem Ruchu Światło–Życie. Dla przyszłych animatorów oazy prowadził wykłady, podczas których przemycał swoją pasję – wiedzę psychologiczno-pedagogiczną.

On mnie „przeczytał”

– Był w tym prekursorem, a z przykładów, które opowiadał, mogliśmy potem długo czerpać. Był też bardzo wymagający, dlatego egzamin na moderatora nazywaliśmy „małą maturą”. Zawsze też wszystko idealnie przygotowywał, zaczynając od poruszanych tematów, a kończąc na codziennym jadłospisie podczas rekolekcji. Po prostu mistrz perfekcji, który wymagał od siebie (na 150 proc.) i od nas, nie dając nam szans na bylejakość – opowiada, a we wspomnieniach utkwił jej też ważny fakt.