Ten patron zakrystianów i osób niepełnosprawnych swoją postawą udowadniał też, że człowiek niepełnosprawny nie powinien skupiać się na swoich ograniczeniach, bo przecież zawsze może robić coś twórczego i oddawać to na chwałę Boga. Mając niedowład stopy i poruszając się o kuli, chciał więc wykorzystać fakt, że ma sprawne ręce. Postanowił robić ozdobne puszki na hostie, z którymi kapłani chodzili do chorych.

– Z niezwykłą śmiałością pokazał, że pomimo fizycznych ograniczeń miał wszystko, co jest niezbędne do życia, a nawet do tego, by zostać świętym. Tym wszystkim jest Chrystus. Jeśli ma się czystą, autentyczną relację z Nim, trafnie można odkryć to, czego naprawdę potrzebuje Kościół – zauważa s. Adelajda ze Zgromadzenia Sióstr Świętej Jadwigi (jadwiżanek wawelskich).