Uczony zmarł nagle 17 października w Krakowie w wieku 68 lat.

Był  znawcą kinematografii amerykańskiej, szczególnie westernów i semiotyki filmu, wykładowcą wpierw Uniwersytetu Śląskiego, od 1983 r. zaś Uniwersytetu Jagiellońskiego (ostatnio kierował Katedrą Historii Filmu), pierwszym szefem Działu Zagranicznego założonego w 1990 r. niezależnego dziennika "Czas Krakowski", byłym dyrektorem Ośrodka Telewizyjnego w Krakowie w latach 1992–1993.

Był absolwentem Uniwersytetu Jagiellońskiego, gruntownie wykształconym polonistycznie i filozoficznie, co znajdowało odzwierciedlenie w jego pisanych świetnym piórem tekstach publicystycznych i naukowych. Jego książki: „Semiotyka filmu”, „Sposób istnienia i budowa dzieła filmowego” oraz „Twarze westernu”, weszły do kanonu filmoznawstwa.

W stanie wojennym był internowany od stycznia do lipca 1982 r. za działalność w Solidarności na Uniwersytecie Śląskim. Siedział m.in. w Ośrodku Odosobnienia w Zakładzie Karnym w Uhercach (w archiwum IPN w Rzeszowie zachowała się jego teczka osobowa z Uherców – sygn. IPN Rz 57/257). Po wyjściu z internowania był zaangażowany w podziemnym ruchu wydawniczym w Krakowie. Od listopada 1983 r. był rozpracowywany przez SB w ramach akcji "Aktyw", od 11 kwietnia 1985 r. do 31 grudnia 1989 r. zaś w ramach SOR "Arka".

Był współredaktorem wpierw „podziemnej” potem „nadziemnej” krakowskiej „Arki”. W redagowanej przez Jana Polkowskiego podziemnej „Arce”, opublikował pod pseudonimem Michał Spis ważne teksty, m.in. „Trzeba głośno mówić czyli o Józefie Mackiewiczu piórem antykomunisty”. Od kwietnia do grudnia 1989 r. współredagował krakowski dwutygodnik "Świat", wydawany przez środowisko "Arki", z którego w 1990 r. wyewoluował dziennik "Czas Krakowski".

Prywatnie  był człowiekiem przyjacielskim i pełnym ciepła.