S. Laurencja urodziła się 18 stycznia 1917 r. w Janowicach k Wieliczki. Wstąpiła do założonego w 1923 r. Stowarzyszenia ku czci Najświętszej Duszy Chrystusa Pana w czerwcu 1937 r. (zgromadzenie zakonne zostało zatwierdzone w 1949 r.). Siostry ze stowarzyszenia stopniowo odbywały roczny nowicjat i składały śluby zakonne. S. Laurencja rozpoczęła swój nowicjat w 1953 r., a w 1954 r. złożyła I profesję na ręce założycielki, sł. Bożej Matki Pauli Zofii Tajber. 2 sierpnia 1958 r., także na jej ręce, złożyła profesję wieczystą. M. Paula Tajber zmarła w 1963 r. Obecnie trwa jej proces beatyfikacyjny. S. Laurencja jest najdłużej żyjącym świadkiem jej życia. Każdego dnia modli się o beatyfikację założycielki zgromadzenia.

S. Laurencja od 1940 do 1961 r., z roczną przerwą na nowicjat, pracowała w ochronkach i przedszkolach stowarzyszenia, a potem zgromadzenia. Także w późniejszych latach pomagała w zakonnym przedszkolu i zajmowała się opieką nad dziećmi w rodzinach. Oprócz tego katechizowała, pracowała jako krawcowa i parafialna opiekunka chorych. Kilkakrotnie pełniła posługę przełożonej lokalnej. Od 1980 roku przebywa w domu generalnym w Krakowie.

Zgromadzenie Sióstr Najświętszej Duszy Chrystusa Pana jest wspólnotą zakonną działającą apostolsko w Polsce, w Afryce i w Ameryce Północnej. Jego celem jest szerzenie kultu Najświętszej Duszy Jezusa oraz troska o ludzkie dusze.

W niedzielę 2 lutego metropolita krakowski odwiedził panią Marię Nowak, która w 1995 r. otrzymała Medal Sprawiedliwy wśród Narodów Świata przyznawany przez jerozolimski Instytut Yad Vashem osobom niosącym pomoc Żydom w czasie II wojny światowej. Dokładnie dziś pani Maria świętuje 100. rocznicę swojego chrztu.