Urodził się we Lwowie, który kochał całym młodzieńczym sercem. Gdy jednak w 1945 r. postanowił oddać życie Bogu, okazało się, że los rzuca go do Kalwarii Zebrzydowskiej, bo tam właśnie zostało po wojnie przeniesione seminarium lwowskie. W polskiej Jerozolimie szybko poczuł się jak w domu i zachwycił się ogromnym duchowym bogactwem tego miejsca. 5 lat później, 25 czerwca 1950 r., święcenia kapłańskie przyjął – z rąk abp. Eugeniusza Baziaka, metropolity lwowskiego – nie gdzie indziej, tylko w kaplicy Matki Bożej Kalwaryjskiej, wpatrzony w łaskami słynący obraz. To miejsce na zawsze pozostało mu drogie, a gdy już u schyłku życia przyjeżdżał do sanktuarium pasyjno-maryjnego w Kalwarii Zebrzydowskiej, często mówił do obecnego kustosza o. Konrada Cholewy OFM: „Czy ja mógłbym sam, na chwilę, do Matki Bożej?”.