Magdalena Dobrzyniak: Czym jest solidarność według ks. Tischnera?

Wojciech Bonowicz: Tischner przedstawia wizję wspólnoty, w której każdy może być sobą, czuć się wolnym, wyrażać to, co myśli i czuje. Jednocześnie jest coś, co tę wspólnotę spaja – to solidarność ze skrzywdzonymi. Dziś budujemy raczej społeczeństwo, które konkuruje, rywalizuje, w którym większość skupia się na własnym dobrostanie. W wizji społeczeństwa solidarnego istotne jest, by skupić się wokół najsłabszych, cierpiących – jak pisze Tischner – „cierpieniem niepotrzebnym”, bo wynikającym np. ze struktury społecznej, z pochodzenia, z krzywdy wyrządzonej przez innych itp. W „Etyce solidarności”, pisanej w latach 1980–1981, Tischner cytuje zdanie św. Pawła: „Jedni drugich ciężary noście”. Tak widział zasadniczą ideę ruchu, która rodziła się na jego oczach: ludzie decydowali się zaryzykować swoją pracą, bezpieczeństwem, nawet życiem w obronie praw tych, którzy sami ich bronić nie mogli.