Lolek był wpatrzony w starszego brata. Uczył się od niego zachwytu przyrodą, zamiłowania do górskich wędrówek, ale także wrażliwości na ludzkie cierpienie. Pierworodny syn Emilii i Karola Wojtyłów był dla chłopca najlepszym przyjacielem. Bracia mieli wiele wspólnych pasji, np. teatr, sport i górskie wędrówki. Odejście Edmunda było dla dwunastolatka wielkim wstrząsem. Jak wspominał w książce André Frossarda „Nie lękajcie się! Rozmowy z Janem Pawłem II”, śmierć brata wyryła się w jego pamięci nawet głębiej niż odejście matki: „Zarówno ze względu na szczególne okoliczności, rzec można tragiczne, jak też i z uwagi na moją większą wówczas dojrzałość”.