Maria Makuch była wieloletnią sekretarką Stefana Wilkanowicza. „Czy ktokolwiek na świecie mógłby sobie wyobrazić szefa, który gdy sekretarka spóźnia się do pracy parę godzin, a on stoi pod drzwiami na zimnym korytarzu (ona ma klucze), na jej widok z troską w głosie pyta: a już się bałem, że coś się pani stało; albo mówi do rozzuchwalonego, łakomego dalmatyńczyka tej sekretarki włażącego na jego fotel: co chciałeś, pieseczku?” – wspominała swojego szefa w „Wyznaniach sekretarki”. Ujmująca dobroć S. Wilkanowicza była w Krakowie legendarna, podobnie jak jego mrówcza pracowitość i twórcze podejście do wyzwań współczesności, zmieniających się przecież w jego długim życiu.