Pożegnał ją m.in. prezydent Rzeczypospolitej. „Wielka Osobowość w drobnej budowy Kobiecie. Niezapomniana” – napisał Andrzej Duda.

Urodzona 2 listopada 1921 r. w lubelskiej rodzinie Wojtasików dr Półtawska jako 20-letnia dziewczyna, uczestniczka konspiracji niepodległościowej w Lublinie, została w 1941 r. aresztowana przez niemieckie gestapo. Po długotrwałym i pełnym tortur śledztwie w listopadzie 1941 r. zesłano ją do obozu koncentracyjnego w Ravensbrück z zaocznym wyrokiem śmierci. Była tam obiektem eksperymentów pseudomedycznych i świadkiem śmierci oraz upodlenia. To stało się źródłem postanowienia, że zostanie lekarzem i będzie pomagać ludziom. Przełomem w jej życiu było poznanie w latach 50. XX w. Karola Wojtyły. Z czasem zrodziła się między nimi więź, powstała „w wielkiej sprawie ratowania życia ludzkiego”.

Z odwagą i determinacją występowała w obronie życia nienarodzonych. W efekcie życie zawdzięcza jej bardzo wiele dzieci. Przy każdej okazji, gdy spotykała się z młodzieżą, nie szczędziła jej rad opartych na własnym doświadczeniu życiowym. „To, że jest się w danym miejscu i czasie, to, że jest się Polakiem, to rezultat zamysłu Bożego. Człowiek dostał zaś od Boga nieprawdopodobne dary. Elementem tego planu w naszym przypadku jest to, że mamy być na tej ziemi, tzn. w Polsce” – mówiła we wrześniu 2019 r. w krakowskiej franciszkańskiej auli bł. Jakuba.