Jest to piękna tradycja skautowa. Ja osobiście, choć nie byłem i nie jestem członkiem ani ZHP ani ZHR, to zawsze poważałem tych ludzi. Sam mam dwie dziewczyny w rodzinie w ZHP. Z Betlejemskim Światłem Pokoju łączy się też moje bardzo rodzinne wspomnienie. Otóż w tą sobotę, co cały kraj i cały polski świat harcerski przeżywał wielką tragedię harcerek z Łodzi, również na obozie harcerskim była pewna bardzo bliska mi dziewczyna, wówczas niespełna 18-letnia Agnieszka. Praktycznie w pewnym momencie, jak jeszcze nie było dokładnie informacji ani skąd dziewczęta zginęły, ani na jakim obozie, rozpłakałem się. Rozpłakałem się, jak kuzynka(jej mama) powiedziała, że co sobotę Aga dzwoni, a teraz nie ma z nią kontaktu...pomyślałem, że dziewczyna po prostu nie żyje i teraz trzeba będzie szykować nie jej 18 urodziny a jej pogrzeb. Potem dochodziły do nas informacje o tym, że Aga żyje a dziewczynki, które zginęły, pochodzą z Łodzi i ZHR. Powiem szczerze, że tylko głupi się w takiej sytuacji do końca cieszy. Każda poszczególna informacja o tamtej tragedii była coraz to bardziej wstrząsająca. Byłem tak wstrząśnięty, że na 1 listopada w zasadzie przywitałem się z Agnieszką ze łzami w oczach, to samo w Boże Narodzenie. Mało tego, poprosiłem ks. Tomasza, kapelana beskidzkich harcerzy o Mszę św. w intencji Agi z okazji 18 urodzin. Traf chciał, że odprawiona została ona właśnie przy Betlejemskim Świetle Pokoju. Jeszcze większe szczęście, że miałem możliwość mimo niepełnosprawności uczestniczyć w tej Mszy św, jednak przez kamerę internetową, jaka jest zamontowana w Katedrze św. Mikołaja w Bielsku-Białej. Możecie sobie tylko wyobrazić nasze wzruszenie i radość, jak aż siedmiokrotnie Agnieszka była wymieniana przez księży i lektorów podczas tej Mszy św.