Była wieloletnią, drugą po założycielce matce Pauli Tajber, przełożoną generalną zgromadzenia.

S. Izabela Stefania Kania urodziła się w Zagorzycach 27 grudnia 1916 roku. Gdy była młodą dziewczyną, jej rodzinną miejscowość odwiedziła służebnica Boża matka Paula Tajber. Widząc Stefanię, usłyszała ona w sercu prorocze słowa: „Ona cię kiedyś zastąpi”. Proroctwo to sprawdziło się w roku 1961, gdy Stefania (w zakonie s. Izabela) została mianowana następczynią założycielki na urzędzie przełożonej generalnej. Pełniła tę funkcję przez 18 lat, łącząc w sobie stanowczość ojca i czułość matki.

Jako przełożona umiała każdego wysłuchać, a także wiele wybaczać. Jej siłą i źródłem pokoju wewnętrznego było zawierzenie we wszystkim Ojcu niebieskiemu, którego bardzo miłowała. Umiała zachować spokój we wszystkich przeciwnościach, których w początkach zgromadzenia nie brakowało.

Gdy obecna przełożona generalna po wyborze poprosiła ją o błogosławieństwo na tę posługę, s. Izabela powiedziała jej: „Nigdy niczego się nie bałam, zawsze ufałam Ojcu niebieskiemu i On mnie we wszystkim prowadził. Niech matka postępuje tak samo”.

Streszczeniem jej życia są słowa zapisane przez nią pod koniec życia jako postanowienie wielkopostne.

„Będę się starała codziennie czytać Konstytucje z wielką uwagą i miłością, bowiem w nich są zawarte żądania Pana Jezusa dla czci Jego Najświętszej Duszy oraz normy postępowania w każdej sytuacji życiowej. Pragnę przez to głębiej wniknąć w charyzmat Zgromadzenia, by jeszcze bardziej ukochać go oraz odnowić w sobie ducha zakonnego i karność zakonną. A z pomocą łaski Bożej wynagradzając Bogu wiernością, miłością i dziękczynieniem w duchu naszego Zgromadzenia, pragnę uprosić u Boga Ojca wiele powołań do naszej wspólnoty zakonnej, żeby tenże kult jak najrychlej zajaśniał w całym Kościele świętym dla chwały Bożej i odrodzenia ludzkości. Ażeby pokój Boży obiecany naszej Matce Założycielce przez Pana Jezusa zapanował w całym świecie między narodami i w duszach ludzkich. W dzisiejszej rzeczywistości jest on już przez wszystkich bardzo upragniony".

Była niezłomną czcicielką Duszy Chrystusowej i całe życie troszczyła się o to, by kult Duszy Jezusa szerzył się dla odrodzenia ludzkich dusz. Dziś, jak wierzymy, podejmuje tę misję, orędując u Ojca niebieskiego.

Uroczystości pogrzebowe s. Izabeli odbędą się 23 stycznia w kaplicy Sióstr Duszy Chrystusowej na Prądniku Białym o godz. 11.00.