ks. Franciszek Blachnicki o katechezie (lata osiemdziesiąte):

http://youtu.be/6dyEB45WMkQ

Wydaje mi się, że mówią jednym głosem z bp. Dajczakiem.

W pełni zgadzam się z ks. biskupem. Obserwowałem (i wciąż obserwuję) szkolne katechezy trojga moich dzieci. W każdym przypadku dopiero w liceach katechezy miały (mają) walor ewangelizacyjny i to raczej za sprawą nauczycieli (katechetów i księży) niż programu.

Od lat zastanawiam się nad tym, czy wprowadzenie religii do szkół było zabiegiem potrzebnym i dochodzę do wniosku, że niestety nie. Niejako automatycznie zostały potraktowane przez uczniów jak dodatkowy rygor, dodatkowe obciążenie. Ja uczęszczałem na katechezy do sal mego kościoła parafialnego. Pamiętam, że ważny była dla mnie zarówno treść pobieranych tam nauk jak i kontekst miejsca. Lekce religii odbywały się w podziemiach kościoła, w salkach z ceglanymi neoromańskimi sklepieniami. Sam ten fakt wyciszał i powodował skupienie uwagi na nauczycielu.

Do dziś potrafię posłużyć się wieloma przykładami, omówieniami przypowieści, które usłyszałem na pierwszych lekcjach religii. Dziś, mój syn, 5 minut po lekcji religii w gimnazjum, nie był w stanie powiedzieć mi o czym mówiono. A jest lektorem i "oazowiczem".

Do dziś wspominam też księży, którzy potrafili z nami rozmawiać już od 7 roku życia. Ks. Tabaka, ks. Dzikowski, ks. Szramka, ks. Faliński - parafia pw. św. Józefa w Olsztynie :-) Salki istnieją pod prezbiterium do dziś, a obok wybudowano ogromny dom katechetyczny, który długo stał niewykorzystany, bo... religia wróciła do szkół...