Katedra – świadek historii i wiary

Dla archidiecezji krakowskiej rok 2014 jest wyjątkowy nie tylko ze względu na kanonizację Jana Pawła II. W tym roku przypada bowiem sześćset pięćdziesiąta rocznica konsekracji Katedry Wawelskiej. Dokonała się ona dokładnie 28 marca 1364 roku, w obecności ówczesnego króla Kazimierza Wielkiego. Jubileusz katedry obchodzić będziemy 27 marca. Na tę uroczystość przybędzie z Watykanu kardynał Stanisław Ryłko jako legat papieski. Ojciec święty Franciszek przyznał odpusty za nawiedzenie katedry od 27 marca do końca roku. Gorąco zachęcam do skorzystania z tej łaski.

Nie trzeba przypominać, czym była i jest katedra na Wawelu w historii Polski. Jest ona świadkiem ponad tysiącletnich dziejów wiary naszego narodu, jego zwycięstw i przegranych, jego trudnych chwil i nadziei. Katedra na Wawelu jest miejscem spoczynku naszych świętych i królów, wielkich postaci polskiej kultury i państwowości. Dodajmy, że dokładnie pięćdziesiąt lat temu, 8 marca 1964 roku, abp Karol Wojtyła odbył swój ingres do Katedry Wawelskiej jako nowy pasterz archidiecezji. On kochał tę katedrę, był z nią głęboko związany, także wtedy, gdy musiał opuścić wzgórze Wawelskie, by służyć Kościołowi ze wzgórza Watykańskiego.

Nie możemy przejść obojętnie obok wspomnianych rocznic, choć nie one są najważniejsze. Najważniejsze jest nasze miejsce w Kościele, nasze poczucie przynależności do Kościoła – do wielkiej wspólnoty ukrzyżowanego i zmartwychwstałego Pana. Kościół jest naszym domem i środowiskiem, naszą matką i rodziną. Dzięki Kościołowi poznajemy Chrystusa. Dzięki Kościołowi dociera do nas słowo Boże i dzięki Kościołowi mamy przystęp do życiodajnych sakramentów. Nie ma Chrystusa bez Kościoła, i nie ma Kościoła bez Chrystusa. On zbudował swój Kościół na wierze Apostołów i zapewnił, że „bramy piekielne go nie przemogą” oraz że pozostanie z nami „przez wszystkie dni, aż do skończenia świata”.

Kościół jest dla wszystkich

Niech te słowa Jezusa ożywią naszą wiarę, a także miłość do Kościoła takiego, jaki jest, jaki my sami tworzymy, bo nie ma innego Kościoła. Taka postawa jest ważna w kontekście niechęci okazywanej dziś Kościołowi w pewnych środowiskach. Ta niechęć przejawia się także w krytyce, często niesprawiedliwej, z jaką się spotykamy. Kościół potrzebuje oczyszczenia, ale jest naszym wspólnym dobrem. Kościół jest dla wszystkich. Nie niszczmy tego dobra w sposób bezmyślny. Te słowa kieruję do tych, którzy nas niejako „zawodowo” piętnują. Czy ich oburzenie jest zawsze „święte”? Czy gotowi są – razem z nami – osobistym życiem dawać świadectwo wierności Ewangelii?

Bracia i siostry, podzieliłem się z wami kilkoma refleksjami. Jeszcze raz zachęcam was do dobrego przeżycia najbliższych tygodni. Niech w tym okresie znajdzie się czas na dłuższą modlitwę osobistą i wspólnotową, na przykład na udział w Gorzkich Żalach i Drodze Krzyżowej. Skorzystajmy z szansy rekolekcji wielkopostnych i sakramentu pojednania, by pogłębić wiarę i przyjaźń z Chrystusem. Wykorzystujmy liczne okazje do czynienia dobra w naszych rodzinach i środowiskach.

Niech w tym wszystkim towarzyszy wam moje pasterskie błogosławieństwo.

kard. Stanisław Dziwisz

Metropolita Krakowski

Śródtytuły pochodzą od redakcji.