Dzieci gwiazd

Szef działu "Nauka" w "Gościu Niedzielnym", autor bloga "Nauka. To lubię" oraz książek popularnonaukowych, a z wykształcenia doktor fizyki spotkał się z czytelnikami w kawiarni i księgarni "De Revolutionibus" w Krakowie. Pretekstem było wydanie przez niego kolejnej książki, zatytułowanej "Kosmos".

– Żyjemy w erze gwiazd, w okresie życia wszechświata, w którym gwiazdy świecą – mówił Tomek, podkreślając, że czas ten przemija, a gwiazd powstaje coraz mniej.

Wyjaśniał także, że niektóre z gwiazd, które przestają istnieć, w spektakularny sposób wybuchają, pozostawiając na wiele lat ślady w kosmosie. W efekcie takich wybuchów powstało wiele pierwiastków, z których zbudowany jest człowiek i otaczający go świat. – To, że jesteśmy dziećmi gwiazd, to nie jest tylko zgrabne, poetyckie określenie. To fizyczny fakt – zaznaczał dziennikarz.

Podczas spotkania zachęcał on słuchaczy także m.in. do "oswojenia" kilku "kosmicznych" liczb. W samej galaktyce Drogi Mlecznej jest ok. 400 miliardów gwiazd. – Ja takiej liczby nie ogarniam. Wrzucam ją do przegródki: "dużo". Ale w tej samej przegródce umieściłbym ją, gdyby miała dwa zera mniej albo pięć zer więcej – przyznał T. Rożek.

Spróbował jednak znaleźć analogię w znanej każdemu rzeczywistości. Według ostrożnych szacunków, jest to tyle, ile ziarenek piasku zmieściłoby się w olimpijskim basenie pływackim. Idąc dalej, biorąc pod uwagę wielkość naszej galaktyki (w kosmicznej skali jest raczej mała) i liczbę galaktyk we wszechświecie, można oszacować, że na ziemi jest mniej ziarenek piasku (na wszystkich plażach, pustyniach etc.) niż gwiazd we wszystkich galaktykach razem.

Jak tak wielką liczbę przełożyć na funkcjonowanie organizmu człowieka? – W ludzkim mózgu jest więcej możliwości połączeń między neuronami niż gwiazd we wszechświecie. I to jest niesamowite – mówił Tomek, podkreślając, że zdumiewające jest, jak wiele największych elementów kosmosu przypomina swoją budową najmniejsze fragmenty świata – atomy czy kwarki.