- Nie ma chyba osoby wzrastającej w naszej polskiej tradycji, dla której wszelako pojmowana cudowność świąt Bożego Narodzenia nie stanowiłaby wystarczającego impulsu dla pobudzonej wyobraźni, ożywionej myśli, niegasnącej wciąż pamięci - powiedział Leszek Długosz.

Dlatego dołączył również swój głos do tego „fascynującego, wzbogacanego poprzez stulecia arcyzbioru twórczości bożorodzeniowej”.

W jego „świątecznym kuferku”, jak określił swój tomik „Ono śliczne świętowanie” opublikowany przez wydawnictwo Vandre, znalazły się wiersze, kolędy oraz „anielskie” ilustracje malarki Izy Chludzińskiej.

Są proste i subtelne. Dobrze oddają atmosferę „ślicznego świętowania”.

Urastaj mi powracaj cieniu domu dalekiego

I ty choinko pod oknem  świetlista

Łzo czysta skryta

                  u oka dziś mojego [...]

Rozpierzchło się przeweseliło

Ono śliczne wtenczas świętowanie

Łańcuch ludzi aniołów

                  pospołu u stołu

Biel święta na sianie  - wspomina poeta swoje „dziecinne Boże Narodzenie”.

Za pomocą „Kantyczki małej” przenosi czytelników w świat uniesień „najszczerszych, najczystszych, najpierwszych”:

Kantyczka śliczna – słów zwykłych kilka

Od zawsze znasz je na pamięć

Nagle zanucisz – a jakbyś wrócił

W świat znowu pełen uniesień.

Kolędnik z ul. Brackiej ruszył „spod Wawelu z kolędą”, w towarzystwie krakowskich aniołów, którzy są „rozwichrzeni, mało w bieli”, lecz jak przed laty „Gloria w niebo wołają”. Dotarł do Tyńca, by zobaczyć „ono śliczne świętowanie” w klasztorze benedyktynów:

W Tyńcu w klasztorze mnisi śpiewają

Jak przed wiekami

Duch Święty serca mości

Lulajże w nas

Pomiędzy nami

- Chwała na wysokości.