Społeczność Zakopanego upamiętniła zasłużonego dla miasta lekarza. Odsłonięto pamiątkowy obelisk.
Uroczystość rozpoczęła się Mszą św. 11 października w kościele Świętej Rodziny przy zakopiańskich Krupówkach.
- Dr Wincenty Galica był jedną z najpiękniejszych postaci Skalnego Podhala. To jego ks. prof. Tischner w swojej "Historii filozofii po góralsku" zamianował na Hipokratesa. Przyczynił się on do odrodzenia po wojnie Związku Podhalan, pomagał w organizacji pogrzebu w naszym mieście wdowy po generale Sikorskim - przypomniał ks. Bogusław Filipiak, proboszcz parafii i zakopiański dziekan.
Liturgię w kościele oraz uroczystości przy obelisku uświetniła wojskowa orkiestra dęta. Były też obecne liczne poczty sztandarowe szkół, policji, straży oraz innych instytucji, organizacji i placówek.
Tej bardzo znanej i cenionej postaci dla Zakopanego został dedykowany pamiątkowy obelisk przy ul. Kościuszki, która sąsiaduje z Krupówkami. Jego powstanie było możliwe dzięki zaangażowaniu córek Krystyny i Lucyny, a także władz miast. Osłonięcie postumentu zbiegło się z 99. rocznicą urodzin i 5. rocznicą śmierci dr. Wincentego Galicy.
Honorowego obywatela miasta Zakopanego wspominali najbliżsi, a także burmistrz Zakopanego Leszek Dorula, podhalańscy parlamentarzyści poseł Andrzej Gut Mostowy i senator prof. Stanisław Hodorowicz, prezes Związku Podhalan Andrzej Skupień, prezes zakopiańskiego oddziału ZP Marcin Zubek. Po przemówieniach obelisk poświęcił ks. dziekan Bogusław Filipiak.
Na zakończenie delegacje złożyły wiązanki kwiatów przed obeliskiem. W ich gronie byli m.in. starosta tatrzański Piotr Bąk i podhalański poseł Edward Siarka. Szczególnym momentem uroczystości był apel poległych oraz salwa honorowa oddana przez asystę honorową wystawioną przez 5. Batalion Strzelców Podhalańskich im. gen. bryg. Andrzeja Galicy z Przemyśla i Orkiestry Garnizonowej z Rzeszowa.
Dr Wincenty Galica urodził się w 1916 r. w stolicy polskich Tatr. Był uczestnikiem kampanii wrześniowej, więziony w niemieckich obozach koncentracyjnych. Działał w ruchu oporu, był łącznikiem i kurierem na trasie Zakopane-Kraków-Warszawa. 11 sierpnia 1941 r. został aresztowany i torturowany przez Gestapo w zakopiańskim "Palace".
W latach 1946-1952 studiował medycynę na Akademii Medycznej w Krakowie. Po ukończeniu studiów pracował do 1955 r. w Instytucie Onkologii w Krakowie, a następnie w pracowni radiologicznej w Zakopanem. Spoczywa na zakopiańskim cmentarzu przy ul. Nowotarskiej.