Modliliśmy się w ciszy. Potem modliliśmy się za nich śpiewem, a oni trwali w nowym związku razem z Bogiem. Trwali – to dobre określenie. Nie było potrzeby robienia czegoś, ale trwania. Zresztą, przeczytajcie sami, co o tym myślą: „Dla nas najważniejsza jest ta nowa rzeczywistość, w którą wchodzimy razem z Bogiem. To, co się wydarzy za chwilę: przysięga składana przed Trójcą, świętymi, całym Kościołem w niebie i na ziemi. Szaleństwo!