Chciałbym się z wami podzielić refleksjami z tym związanymi. Oto świadectwo Kamili, która jest lekarzem: „Nie każdy może powiedzieć, że jego szef w pracy jest prawdziwym liderem. Ja mogę! Kiedyś okazało się, że pani sprzątająca, która miała bardzo trudną sytuację materialną i rodzinną, w ramach redukcji ma zostać zwolniona. Kiedy mój szef to usłyszał (a wcześniej obiecano mu, że ta pani nie zostanie zwolniona), wpadł w furię, napisał wypowiedzenie, zaniósł do dyrekcji i poszedł pakować swoje rzeczy.

Dla niego ważny był człowiek, jego pracownik, nie chciał pogodzić się z faktem, że ktoś właśnie »odarł go z szat«, i postanowił »obedrzeć się« też ze swoich: pozycji, stanowiska, oddziału, który zbudował od podstaw. Postawił dużo na szalę w imię wartości, którą wybrał. Dla mnie jego postawa jest wzorem liderowania, potrafił wybrać dobro człowieka, stawiając na szali swój »stołek«. I wygrał”.•