Zmarł nestor profesorów UEK
Zmarłego 14 lutego prof. Jana Kantego Steczkowskiego, uczonego, żołnierza Armii Krajowej, wieloletniego wykładowcy Akademii Ekonomicznej, nestora profesorów Uniwersytetu Ekonomicznego, pochowano 19 lutego w grobie rodzinnym na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Jan Kanty Steczkowski jr urodził się 11 października 1923 r. w Krakowie jako syn Stanisława i Jadwigi ze Strzyżewskich. Jego dziadek Walerian Steczkowski, inżynier dróg żelaznych, budował m.in. linię kolejową Kraków–Lwów.
Brat dziadka Jan Kanty Steczkowski senior (1862–1929), prawnik i ekonomista, był wybitnym politykiem – od kwietnia do września 1918 r. kierował rządem utworzonym przez Radę Regencyjną Królestwa Polskiego. Uczestniczył w rokowaniach pokojowych z Rosją Sowiecką w 1921 r. w Rydze, był też ministrem skarbu w latach 1920 i 1921. W latach 1922–1927 pełnił funkcję prezesa Banku Gospodarstwa Krajowego. Posiadany przez siebie majątek ziemski w Korzeniowie k. Ropczyc zapisał w spadku Polskiej Akademii Umiejętności w Krakowie.
Stanisław Steczkowski – absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie – pracował w bankowości w Katowicach. W czasie II wojny światowej został wysiedlony do Generalnej Guberni, po wojnie był więziony przez Urząd Bezpieczeństwa.
Starsza siostra Jana Kantego Steczkowskiego jr. – Krystyna – była absolwentką Akademii Handlowej w Krakowie, a w czasie okupacji niemieckiej niosła przez trzy lata pomoc Żydom w obozie w Płaszowie. Jan Kanty jr dzieciństwo spędził we Lwowie i Katowicach. Wojna przerwała jego naukę w szkole średniej. W okresie okupacji pobierał naukę m.in. w Państwowej Wyższej Szkole Rolniczej w Czernichowie k. Krakowa (lata 1942–1944), w której 26 czerwca 1944 r. uzyskał tytuł technika rolnego. Trafił do Warszawy, a tam do struktur konspiracyjnych Armii Krajowej, skąd po krótkim pobycie przeniósł się do oddziału partyzanckiego na terenie Podlasia – pomiędzy Łukowem a Międzyrzeczem Podlaskim. Stamtąd ponownie przebijał się do Warszawy, by wziąć udział w powstaniu warszawskim. Aresztowany przez polską milicję, został przekazany NKWD i wywieziony do obozu na Majdanku k. Lublina.
Zakwalifikowany do Oficerskiej Szkoły Broni Pancernej w Riazaniu w głębi Związku Sowieckiego, zbiegł i dotarł na warszawską Pragę. Po ponownej działalności konspiracyjnej na Podlasiu, w styczniu 1945 r. dotarł do Krakowa, a latem tego roku zdał maturę. Podjął studia chemiczne na Akademii Górniczej i ponownie włączył się w konspirację, w efekcie czego na dwa lata trafił do więzienia. Relegowany ze studiów chemicznych, został studentem Akademii Handlowej w Krakowie i Wydziału Rolniczo-Leśnego (Sekcja Rolnicza) UJ.
W 1957 r. został inżynierem rolnictwa i magistrem nauk ekonomicznych, a w 1963 r. – doktorem nauk ekonomicznych. W 1971 r. uzyskał habilitację. W 1980 r. został profesorem nadzwyczajnym nauk ekonomicznych.
