Wędrujące kaplice
Saliny wielickie wspierały od wieków klasztory o regule franciszkańskiej. Zakonnicy i zakonnice zaś rewanżowali się modlitwami za swoich dobrodziejów.
Monika Łącka /Foto Gość
Władcy polscy, do których należały saliny, nakazali przekazywanie m.in. bernardynkom, klaryskom i franciszkanom reformatom soli lub części dochodów z żup krakowskich. Od 1623 r. reformaci osiedli w Wieliczce, szczególną uwagę zwracając na pracę „około zbawienia dusz górników wielickich”. – Ojcowie na gruntach ofiarowanych przez mieszczan wznieśli drewnianą kaplicę i niewielki dom klasztorny. W 1624 r. przystąpiono do budowy murowanego kościoła. W 1718 r. świątynia i zabudowania spłonęły. Odbudowę wsparł król August II, przekazując na ten cel dochody żupne – mówi Marek Skubisz, autor scenariusza wystawy „Pax et Bonum. Zakony franciszkańskie w Polsce”, którą do 16 października można oglądać w Muzeum Żup Krakowskich w Wieliczce (ul. Zamkowa 8).
To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.
W subskrypcji otrzymujesz
- Nieograniczony dostęp do:
- wszystkich wydań on-line tygodnika „Gość Niedzielny”
- wszystkich wydań on-line on-line magazynu „Gość Extra”
- wszystkich wydań on-line magazynu „Historia Kościoła”
- wszystkich wydań on-line miesięcznika „Mały Gość Niedzielny”
- wszystkich płatnych treści publikowanych w portalu gosc.pl.
- brak reklam na stronach;
- Niespodzianki od redakcji.
