W krakowskim Muzeum Archidiecezjalnym trwają prace nad nowymi wystawami rocznicowymi. Pieczę nad nimi sprawuje od niedawna ks. prof. dr hab. Andrzej Witko, historyk sztuki.
Szef Katedry Historii Sztuki Nowożytnej Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II zastąpił na stanowisku dyrektorskim ks. dr. Andrzeja Józefa Nowobilskiego, który kierował muzeum ponad ćwierć wieku, od początków jego działalności.
– Pierwsza z nowych ekspozycji, związana z 40. rocznicą wyboru Karola Wojtyły na papieża, zostanie zorganizowana w Centrum Jana Pawła II na Białych Morzach, gdzie znajduje się oddział naszego muzeum. Będzie ona elementem archidiecezjalnych i ogólnopolskich obchodów jubileuszu – mówi ks. prof. Witko. Muzeum od 2005 r. nosi imię kard. Karola Wojtyły i ma duże zbiory związane z jego działalnością jako księdza, biskupa i papieża. W muzealnej kamienicy przy ul. Kanoniczej 19, gdzie przyszły papież mieszkał w latach 1952–1958, odtworzono wiernie wygląd jego pokoju z tamtych czasów. W latach 90. XX w. do muzeum włączono sąsiednią kamienicę pod nr. 21, gdzie Karol Wojtyła mieszkał już jako biskup. – Muzeum Archidiecezjalne posiada najważniejszy na świecie zbiór związany z papieżem Janem Pawłem II. Są to zarówno pamiątki osobiste po Karolu Wojtyle, jak i ogromna kolekcja tzw. papaliów, przedmiotów należących do Ojca Świętego lub darów przekazywanych mu z całego świata. Dzięki zapobiegliwości kard. Stanisława Dziwisza zbiór ten trafił do Krakowa. Obecnie papalia są wystawiane zarówno w kamienicach przy ul. Kanoniczej, jak i w Centrum Jana Pawła II. Niedawno duży zbiór pamiątek związanych z papieżem przekazały nam Muzea Watykańskie. Warto dodać, że oddziałem naszego muzeum jest również Dom Karola Wojtyły przy ul. Tynieckiej 10 – przypomina ks. Witko. – Druga wystawa przygotowywana obecnie przez muzeum związana jest z setną rocznicą odzyskania niepodległości. Chcielibyśmy pokazać choć część z bogatej spuścizny narodowo-religijnej przechowywanej w placówkach kościelnych naszej archidiecezji. Nowy dyrektor ma szerokie plany modernizacji muzeum, które zostało otwarte dla zwiedzających w 1994 r., gdy metropolitą krakowskim był kard. Franciszek Macharski. Do stworzenia kościelnej placówki muzealnej przymierzali się jednak już jego poprzednicy: kardynałowie Jan Puzyna, Adam Stefan Sapieha i Karol Wojtyła. – Z bogatej spuścizny przeszłości w zbiorach muzeum posiadamy XIII-wieczne przedstawienia świętych z Dębna Podhalańskiego – najstarszy znany przykład malarstwa tablicowego w Małopolsce. Muzeum dysponuje również znakomitym zbiorem Pięknych Madonn, np. z Racławic Olkuskich, Więcławic, Czulic czy Bodzanowa. Do tego dochodzi bogaty zespół tkanin liturgicznych i złotnictwa. Posiadamy też wielką kolekcję obrazów Fryderyka Pautscha – wylicza ks. Witko. – Poznałem wiele muzeów na całym świecie. Chciałbym więc przeszczepiać na nasz grunt to, co jest tam dobre, atrakcyjne i nowoczesne. Muzeum Archidiecezjalne ma nieco archaiczny sposób ekspozycji dzieł sztuki, które dzisiaj należałoby pokazać w nieco inny sposób – twierdzi. Zamierza jednak kontynuować te formy działalności placówki, które są sprawdzone m.in. wystawy twórczości artystów współczesnych. – Chcemy otworzyć się jeszcze bardziej na młodego odbiorcę, żeby wychowywać go poprzez sztukę w wymiarze edukacyjnym, kulturowym i ewangelizacyjnym. Liczę także na współpracę z pracownią inwentaryzacji zabytków UPJPII, która dokonała na nowo inwentaryzacji dzieł sztuki archidiecezji krakowskiej, oraz z działającą w UPJPII pracownią konserwacji tkanin – mówi ks. prof. Witko. Nowy dyrektor posiada dużą wiedzę z zakresu historii sztuki i doświadczenie w zarządzaniu. Ma 52 lata, święcenia kapłańskie przyjął w 1991 r., był pierwszym dyrektorem Instytutu Historii Sztuki i Kultury UPJPII. Zajmuje się szczególnie badaniem ikonografii chrześcijańskiej, w tym dotyczącej Bożego Miłosierdzia oraz sztuki hiszpańskiej. – Przed laty udało mi się odnaleźć XVII-wieczny obraz „Św. Szymon de Rojas na marach”, wystawiony do sprzedaży antykwarycznej. Udowodniłem, że to jest obraz namalowany przez najwybitniejszego malarza hiszpańskiego – Diego Velázqueza, co potwierdził ówczesny dyrektor Muzeum Prado. Malowidło zostało wycofane ze sprzedaży i znajduje się teraz w Muzeum Sztuk Pięknych w Walencji, już oficjalnie jako dzieło Velázqueza. W następstwie tego odkrycia, zostałem członkiem Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Hiszpanii – wspomina nowy dyrektor Muzeum Archidiecezjalnego.