Przed wyjazdem na rekolekcje do Czernej mąż Haliny Kapki nagle zasłabł. Okazało się, że przeszedł rozległy zawał. Gdy gospodarze sanktuarium dowiedzieli się, że pan Kazimierz trafił do szpitala, odprawili Mszę w jego intencji, a pani Halina ofiarowała ścisły tygodniowy post. Wybrała się również na pieszą pielgrzymkę na Górę św. Anny. Mąż przeżył i wrócił do pracy, a Halina Kapka z wdzięcznością przyjęła karmelitański szkaplerz.

To nie paszport z wizą do nieba

Takich historii jest wiele. Napływają szerokim strumieniem do stróżów „polskiej góry Karmel” w Czernej, świadcząc o cudownych interwencjach Matki Bożej Szkaplerznej. – Dotyczą one zarówno sfery duchowej, jak i fizycznej. Są: odzyskane zdrowie, wymodlone potomstwo, uratowanie życia w wypadku, wyzwolenie z nałogów, przywrócenie zgody w rodzinach czy pomiędzy innymi ludźmi, nawrócenia duchowe – wymienia o. Włodzimierz Tochmański OCD, moderator Bractwa Szkaplerznego. Tysiące osób wyznają, że szkaplerz jest dla nich prezentem od Maryi, siłą w nieszczęściach i upokorzeniach, mocą i ochroną przed złem, ostoją w życiu, szatą Maryi, która odmienia życie, i drogowskazem do nieba. Ojciec Tochmański wyjaśnia, że rozwój duchowości szkaplerza wynika z obietnicy, jaką Maryja złożyła św. Szymonowi Stockowi, eremicie i generałowi zakonu karmelitańskiego na przełomie XII i XIII w., mówiąc, że kto umrze w szkaplerzu, nie zazna ognia wiecznego.

– W znaku szkaplerza Maryja obiecała opiekę za życia, szczęśliwą śmierć, zachowanie od wiecznego potępienia i rychłe uwolnienie z czyśćca. Czy trzeba coś więcej? – pyta retorycznie karmelita. Zastrzega jednak, że nie można szkaplerza traktować jak talizmanu, który zapewnia noszącym go bezpieczeństwo i zbawienie. – To nie jest jakaś magia, amulet, paszport z wizą do nieba, za którego okazaniem, po życiu pełnym obojętności, przeciętności, minimalizmu i duchowej letniości, dzisiaj tak szeroko obecnych w codzienności, można byłoby osiągnąć życie wieczne – podkreśla. Szkaplerz nie może być tylko formułką zewnętrzną, jak nalepka na fałszywym towarze, lecz musi wyrażać autentyczne życie chrześcijańskie. – Te dwa płatki wełnianego sukna spoczywające na piersiach i na plecach lub medalik z wizerunkami Jezusa i Maryi sprawiają, że czujemy się jakby w centrum, otoczeni świętym towarzystwem. I nie może to pozostać bez głębokiego wpływu na nasze życie – tłumaczy zakonnik.

Noście go zawsze

O popularności szkaplerza mówią dane historyczne, opisujące przynależność ludzi świeckich do bractw szkaplerznych już od XIV wieku. W tym czasie powstawały pierwsze konfraternie we Florencji, Bolonii, Wenecji i innych miastach Włoch. Kościół, zatwierdzając nabożeństwo szkaplerzne i zalecając je, przywiązał do niego odpusty. Po podziale zakonu karmelitańskiego pod koniec XVI w. obie jego gałęzie jednakowo przyczyniały się do powstawania bractw. Szczególnym okresem ich rozwoju był XVII i XVIII wiek. Nie brakuje ich jednak i dzisiaj, o czym można przekonać się na własne oczy podczas uroczystości Matki Bożej z Góry Karmel, które co roku przyciągają do Czernej tysiące pielgrzymów z różnych stron Polski.

– Ruch pielgrzymkowy w Czernej rozwija się nie tylko z racji sanktuarium Matki Bożej Szkaplerznej i grobu św. Rafała Kalinowskiego, ale i posługi duchowej samych karmelitów bosych. Przybywają tu zorganizowane grupy i pielgrzymi indywidualni. Przez Czerną na Jasną Górę przechodzą piesze pielgrzymki (m.in. góralska, krakowska, dominikańska, salezjańska), także pielgrzymki regionalne: sybiraków, kapłanów, środowisk patriotycznych – przypomina o. Włodzimierz.

Lipcowe obchody święta Patronki Karmelu ściągają do Czernej członków Rodziny Szkaplerznej, która ciągle się powiększa. – Co roku wpisujemy do naszej księgi szkaplerznej ok. 4 tys. osób. Do tego doliczyć należałoby wszystkich przyjętych przy innych klasztorach karmelitańskich, podczas rekolekcji czy w parafiach pw. Matki Bożej Szkaplerznej, których jest w całej Polsce ponad 70 – wylicza moderator Bractw Szkaplerznych. Według jego szacunków w sumie ponad pół miliona Polaków nosi szkaplerz. Jednym z nich był św. Jan Paweł II, który płaszcz Maryi nosił od dziecięcych lat. Przyjął go w Wadowicach, w karmelitańskim klasztorze „na Górce”, gdzie wzrastał duchowo. Nigdy nie zdjął szaty Karmelu, pozostał jej wierny do końca. – Ta brązowa karmelitańska szata była niemym świadkiem wszystkich ważnych chwil życia Ojca Świętego. Widać ten szkaplerz na wielu zdjęciach, choćby z kliniki Gemelli. Przyznawał się wielokrotnie do niego – przypomina o. Tochmański, cytując papieskie wezwanie: „Noś- cie zawsze szkaplerz święty. Bardzo wiele dobra zaznałem z tego nabożeństwa. Szkaplerz stał się moją siłą”.