Początki jezuickiego duszpasterstwa studentów sięgają 1951 r. Wtedy wystarczała niewielka salka katechetyczna, ale mijały lata, młodych przybywało. Nie mieścili się w niewielkim pomieszczeniu. Ostatecznie zakonnicy zdecydowali: trzeba zaadaptować dużą piwnicę pod bazyliką i urządzić tam kaplicę. Dawniej w tym miejscu był magazyn nieużywanych przedmiotów. Przechowywano tam stare lichtarze, figury, obrazy, klęczniki, krzesła, paczki z książkami. Było ciasno i mrocznie. – Nie mieliśmy pieniędzy. Własnymi rękami wydobyliśmy i przenieśliśmy ok. 30 wywrotek ziemi – wspomina Marta Gollinger-Tarajko.