Nieznane święto

Święto Najświętszego Oblicza Jezusa obchodzone jest w Zakonie Ducha Świętego od 1208 roku. Wtedy papież Innocenty III, poruszony posługą bł. Gwidona z Montpellier i braci duchaków, ustanowił w Szpitalu Ducha Świętego w Rzymie tzw. Świętą Stację. W miejscu, gdzie okazywano miłosierdzie cierpiącemu człowiekowi, miała być wystawiana chusta z wizerunkiem Jezusa, zwana „Weroniką”. Niesiona uroczyście przez kanoników bazyliki watykańskiej w bogato zdobionym relikwiarzu, w obecności papieża, kardynałów, przyjmowana była w Szpitalu Ducha Świętego jako symbol tego, czym żyli bł. Gwidon i jego współbracia, którzy w twarzy człowieka szukali Oblicza Chrystusa. W drugą niedzielę po Objawieniu Pańskim papież odprawiał w asyście kardynałów uroczystą Mszę św., podczas której głosił homilię. Mówił o miłosierdziu, porównując je do ewangelicznych sześciu stągwi wody przemienionej przez Jezusa w wino. Podkreślał, że w Szpitalu Ducha Świętego stągwie te są zawsze pełne. Na zakończenie procesji skarbnik papieski rozdawał po 3 denary każdemu z 300 chorych przebywających w szpitalu oraz dla tysiąca ubogich biorących udział w święcie, by mogli kupić chleb, wino i mięso. To właśnie dla upamiętnienia tego papieskiego gestu druga niedziela po Objawieniu Pańskim w tradycji duchackiej do dziś zwana jest Niedzielą Dobrych Uczynków.