Publikacja zbiera najważniejsze statystyki  z komentarzami ekspertów oraz poruszające historie osób, które w wyniku przymusowej kwarantanny narażone są na pogłębiającą się samotność. Doświadczenie to - jak pokazują dane - ma realne konsekwencje zarówno dla zdrowia psychicznego, jak i fizycznego.

- W ostatnich dniach świat niepostrzeżenie się zmienił. Dziś zamiast "wyjdź z domu" samotni (i wszyscy w ogóle) słyszą: zostań, nie wychodź, w ten sposób uratujesz innych. Dla niektórych może to brzmieć jak wyrok - mówi Joanna Sadzik, prezes Stowarzyszenia "Wiosna". - Samotność to doświadczenie, które może nieść, lecz - jak pokazuje nasz raport - bardzo często niesie za sobą dramatyczne konsekwencje - dodaje. Bo gdy nie ma nikogo, do kogo można się odezwać, każda zła wiadomość, usłyszana czy przeczytana w mediach, tylko potęguje stres. Trudno wtedy nie pomyśleć: Co ze mną będzie? Kto mnie uratuje?

- Samotność jest głębokim cierpieniem. A samotność w bólu albo w poczuciu bezradności to jest cierpienie bezgraniczne. Ci więc, którzy potrafią to cierpienie dostrzec i są gotowi nieść pomoc osobom samotnym, budzą mój najgłębszy szacunek - komentuje psychiatra i psychoterapeuta prof. Bogdan de Barbaro.

Jednoosobowych gospodarstw domowych jest dziś w Polsce aż pięć milionów. Oznacza to, że co czwarta osoba wraca do pustego mieszkania. Albo - jak teraz - jest w nim uwięziona. Problem w tym, że samotność zabija. Jak pokazują dane z "Raportu o samotności", chroniczne poczucie samotności zwiększa prawdopodobieństwo wczesnej śmierci o 14 proc., bowiem uruchamia procesy, przez które spada odporność organizmu i zwiększa się jego podatność na infekcje.

- Osoby starsze, w większości kobiety, żyją często w jednoosobowych gospodarstwach domowych. Jest to sytuacja sprzyjająca rozwojowi poczucia samotności i depresji. One z kolei wpływają negatywnie na zdrowie fizyczne osób starszych. Gdy osoby starsze znajdują się już w szpitalu czy w kwarantannie, samotność i izolacja łączą się z chorobą - zauważa dr hab. Ryszard Szarfenberg, pracownik naukowy Uniwersytetu Warszawskiego.

Przejmująco brzmi na przykład historia pana Pawła. W jego życiu pandemia z pozoru zmieniła niewiele. Sparaliżowany i od kilkunastu lat przykuty do łóżka i tak prawie nigdy nie opuszczał mieszkania. Jest całkowicie zdany na pomoc swojej mamy. - Martwię się o nią. Ma już 77 lat i też powinna teraz zostać w domu. Ale nie mamy nikogo, kto by nam pomógł. Więc wychodzi po zakupy, naraża się - mówi pan Paweł. Co by się stało, gdyby jej zabrakło? - Musiałbym chyba poszukać kogoś, kto da mi śmiertelny zastrzyk. Sam nawet tego nie jestem w stanie zrobić - dodaje.

Z kolei pani Krystyna ma 83 lata. Córka właśnie przywiozła jej obiad. Czy i jutro przywiezie? Nie powinna, bo sama też jest chora, po kilku operacjach, więc lepiej, aby uważała. Po złamaniu nogi pani Krystyna chodziła na rehabilitację. Teraz, gdy gabinet zamknięto, musi ćwiczyć w domu. Boi się, bo jeśli upadnie, to kto jej pomoże? Jej jedyną atrakcją i namiastką życia stał się więc balkon. Ubiera się, ostrożnie tam wychodzi i siedząc modli się o zdrowie dla wszystkich. Nie rozumie, dlaczego to się dzieje…

- "Raport o samotności" to diagnoza społecznego problemu, na który odpowiedzieć musimy wszyscy, solidarnie, jako społeczeństwo. Wolontariusze Szlachetnej Paczki od ponad 2 tygodni pomagają w zakupach, w realizacji recept i w sprawach urzędowych. Dzwonią do seniorów i poświęcają im czas. Docierają do osób, które z różnych względów nie są objęte pomocą miast i instytucji. Nową inicjatywą Szlachetnej Paczki jest też uruchomienie infolinii wsparcia dla osób starszych, które w obliczu pandemii koronawirusa walczą ze spotęgowaną samotnością - mówią twórcy publikacji. 

"Dobre słowa - telefon dla seniorów” działa codziennie od 10.00 do 12.00 i od 17.00 do 19.00 pod numerem (12 333 70 88). Telefon odbierają doświadczony psycholog lub terapeuta.

Cały raport można przeczytać na: www.szlachetnapaczka.pl/raport-o-samotnosci.