Historia sanktuarium Matki Bożej Objawiającej Cudowny Medalik w stolicy polskich Tatr rozpoczyna się już w 1914 r., kiedy na zakopiańską Olczę docierają duchowni ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy. – Władze zgromadzenia zdecydowały o potrzebie domu w górach, m.in. by leczyć na gruźlicę naszych braci. Od razu też została erygowana parafia, a w życiu duszpasterskim kult Cudownego Medalika stał się bardzo ważny – opowiada ks. Jan Szwaikowski, misjonarz od wielu lat pracujący pod Giewontem.

Spisywanie historii

Początkowo na Olczy była tylko kaplica, zajmowała ona większą część domu księży misjonarzy. Pozwolenie na budowę kościoła wydano w 1980 roku. Prace rozpoczęły się rok później. W 1988 r. nowy dom Boży pod Giewontem poświęcił i konsekrował kard. Franciszek Macharski. 20 lat później kard. Stanisław Dziwisz nadał kościołowi na Olczy tytuł sanktuarium archidiecezji krakowskiej.

– Przez cały czas napływają do nas świadectwa wielu cudów, które dokonują się poprzez Cudowny Medalik. Za każdym razem są to piękne historie o nawróceniu, powrocie do zdrowia czy pojednaniu z wrogiem. Zawsze zachęcamy do spisania tych opowieści i złożenia w naszej kancelarii, kiedy tylko słyszymy słowa: „Proszę księdza, stał się cud” – podkreśla ks. Jan.

Pani Maria z zakopiańskiej Olczy sama doświadczyła wielu łask za pośrednictwem Cudownego Medalika. – Moja mama zawsze mi powtarzała, że byłam wymodlona u Matki Bożej, i dlatego dała mi na imię Maria. Przyszłam na świat jako dziecko bardzo wyczekiwane i jedyne. Mama Władysława miała wtedy 43 lata. Powierzam opiece Matki Bożej szczególnie synów, by doczekali się potomstwa – dodaje góralka z Olczy.