Jak zauważa we wstępie do książki „Milczący kaznodzieja” o. Michał Zioło OCSO, br. Gwala Torbiński (1908–1999), „wydeptując pracowicie parkiet zakonnego chórku czy ścierając marmurową posadzkę w kaplicy św. Jacka, próbował zrozumieć drogi Boże, próbował skierować na nie swoje kroki”. „Więcej niż pewnym jest, że Duch Boga wołał na Gwalę i pokazywał drogi prowadzące do serc jego współbraci. Bez emfazy można powiedzieć, że są to drogi wiodące na krańce świata, bo właśnie do tych najbliższych, powołanych przecież do wspólnego mówienia z Bogiem albo o Bogu, trzeba iść najdłużej i najwytrwalej” – pisze trapista, który przez 15 lat był dominikaninem i jako młody zakonnik dobrze poznał pokornego brata w krakowskiej bibliotece.