Ogólna ocena: nadzwyczajny

Generał Emil Fieldorf „Nil” (1895–1953), bohaterski żołnierz Legionów, wojny polsko-bolszewickiej w 1920 r., kampanii wrześniowej w 1939 r., w czasie okupacji dowódca Kierownictwa Dywersji AK – Kedywu, potem zastępca komendanta głównego AK oraz twórca organizacji konspiracyjnej „NIE”, aresztowany przez władze komunistyczne w 1950 r., skazany na karę śmierci i stracony trzy lata później, urodził się 130 lat temu, 20 marca 1895 r., w rodzinie kolejarskiej. Na ekspozycji pokazano m.in. krakowski szlak generała – plan miasta z początku XX w. z naniesionymi 13 punktami, m.in. domu przy ul. Lubicz 32 w Krakowie, gdzie się urodził, kościoła św. Mikołaja, gdzie go ochrzczono, szkół, których był uczniem, parku Jordana, gdzie niegdyś ćwiczył się wojskowo wraz z kolegami ze szkół średnich, a dzisiaj znajduje się jego popiersie… O tym, że już w młodości przejawiał cechy nadzwyczajne, świadczy fragment opinii służbowej z okresu jego udziału w walkach o granice Polski w latach 1918–1921. Czytamy w niej, że „odznacza się odwagą, umiejętnością szybkiego podejmowania decyzji, rozwagą w chwilach zagrożenia, absolutnym brakiem cech karierowicza w formie potakiwania przełożonym (...). Umie żyć z żołnierzami i wychowywać ich w zamiłowaniu do dyscypliny i porządku; bardzo lubiany przez swoich podkomendnych. Spokojny, taktowny, pracowity; (...). Ogólna ocena: nadzwyczajny”.