Metropolita krakowski nawiązał do tego, że jednym z elementów wspólnego świętowania będzie wmurowanie kapsuł czasu – starej (przy remoncie świątyni odkryto kapsułę sprzed stu lat) i współczesnej, która jest świadkiem dzisiejszych czasów, w której znalazły się m.in. podpisy parafian zbierane tydzień wcześniej. – Mamy ufność, że jak wasi praojcowie tutaj żyli, wznieśli swoją świątynię, tak i po was będą kolejne pokolenia, które też będą chciały oddawać cześć Panu Bogu, będą chciały być Mu wierne, będą zatroskane i o Kościół, i o ojczyznę – mówił Biskup Krakowa. – Przeżywamy też szczególny czas, bo kończy się rok jubileuszowy ogłoszony jeszcze przez papieża Franciszka. Idziemy z radością ku przyszłości, bo każdy z nas jest pielgrzymem nadziei, jak nazwał wszystkich chrześcijan nieżyjący już Ojciec Święty – dodał abp Marek Jędraszewski.

Metropolita krakowski po homilii przeszedł przez cały kościół i poświęcił go, a na zakończenie Mszy św. wręczył Janowi Łasiowi, który nadzorował całą budowę (był inspektorem z ramienia parafii), Złoty Medal Ojca Świętego Jana Pawła II za zasługi dla Archidiecezji Krakowskiej, za „trud włożony w remont kościoła parafialnego, rzetelny i fachowy nadzór prac oraz świadectwo życia religijnego”.

Proboszcz ks. Tomasz Stec wyraził wielką wdzięczność wszystkim kapłanom, parafianom, dobrodziejom i wykonawcom za wspólne przeżywanie poświęcenia kościoła po remoncie. – Remont tej świątyni to nie tylko prace techniczne, odnowione mury, odświeżony budynek. To także wspólna historia naszej parafii – czas trudu, decyzji, ofiarności i współpracy. Każda deska, każdy kamień, każdy gont, każdy gest życzliwości jest świadectwem tego, że ten Kościół jest żywy. Bo to nie tylko kamienie i drewno, ale lud Boży, który potrafi się jednoczyć wokół tego, co najważniejsze – mówił ks. Stec.

Na uroczystości przybył m.in. Piotr Gliński, były premier i minister kultury, za którego rządów podjęto decyzję o przyznaniu parafii dofinansowania na remont kościoła z Programu Polski Ład w wysokości 3 mln 500 tys. zł. Parafianie również wsparli prace na rzecz świątyni w Kościelisku. Obecni byli przedstawiciele władz samorządowych, m.in. starosta tatrzański Andrzej Skupień, sekretarz Gminy Kościelisko Mariusz Koperski.

Podczas uroczystości grała kapela regionalna, schola parafialna. Wielu górali przyszło do świątyni w strojach podhalańskich. Nie zabrakło także przedstawicieli firm, które prowadziły prace remontowe. Obecni był także dziekan zakopiański ks. prałat Bogusław Filipiak oraz ks. Krzysztof Smoter, poprzedni proboszcz w Kościelisku, dzięki którego staraniom została pozyskana kwota dofinansowania na remont świątyni.

Przed wmurowaniem kapsuły czasu ks. Tomasz Stec odczytał ostatnie zdania z dokumentu, który w niej został umieszczony: „Niech ten dokument złożony w murach tego kościoła będzie znakiem naszej wiary, wdzięczności i troski o dziedzictwo przodków. Zawiera on świadectwo ludzi, którzy w roku pańskim 2025 żyli, pracowali i modlili się w tej parafii, zachowując w sercach góralską tożsamość i zaufanie Bogu. Składamy go w nadziei, że przyszłe pokolenia, które odnajdą tę kapsułę, będą kontynuować dzieło swoich ojców z tą samą wiarą, odwagą i miłością do Boga oraz ojczyzny. Niech św. Kazimierz Królewicz, patron naszej parafii, czuwa nad Kościeliskiem przez wieki. Amen”. Uroczystego wmurowania dokonał metropolita krakowski wraz z osobami zaangażowanymi w remont przy kościele.

Prace były prowadzone na szeroką skalę, dotyczyły m.in. posadzki i ogrzewania wewnątrz świątyni, a także zajęto się wykończeniem drewnianym, od dachu po fundament.

W 2023 r. parafia świętowała jubileusz 100-lecia. Od 2018 r. kościół w Kościelisku został wpisany do rejestru zabytków. Jego wnętrze służyło wiele razy do nagrywania przez polskie stacje telewizyjne koncertów na różne okazje, np. na Boże Narodzenie.

Decyzje o utworzeniu parafii w Kościelisku podjął w 1923 r. bp krakowski Adam Stefan Sapieha. Budowa kościoła była możliwa dzięki harmonijnej współpracy ks. Kazimierza Kaszelewskiego i Polaniorzy i rozpoczęła się w 1909 r. na ziemi ofiarowanej przez Jana i Jędrzeja Pitoniów. Budowa postępowała szybko. Kiedy 28 sierpnia 1910 r. poświęcono kamień węgielny – kościół był już wybudowany do wysokości okien. Budowę ukończono w 1914 r.

Kościół zaprojektował Eugeniusz Wesołowski, zakopiański architekt, uczeń Witkiewicza, jeden z kontynuatorów „stylu zakopiańskiego”. Prace wykonali miejscowi cieśle. 2 lutego 1916 r. kościół został poświęcony, otrzymując wezwanie św. Kazimierza Królewicza.