Nosi on podtytuł „Upadanie i powstawanie”. Autor na 496 stronach, wzbogaconych ponad 200 ilustracjami, przedstawił burzliwe dzieje Rzeczypospolitej w latach 1673–1763, od czasów panowania króla Jana III Sobieskiego i ostatnich zwycięstw Rzeczypospolitej do okresu panowania królów saskich z wojnami zewnętrznymi i wewnętrznymi oraz chyleniem się państwa ku upadkowi. W trakcie niedawnej prezentacji książki wspomniał, że paradoksem jest, iż choć w tomie opisano przede wszystkim czasy trudne, które raczej kojarzą się z upadkiem, to starał się pokazać, wydobyć z tego czasu – zdominowanego przez okres zwany saskim – właśnie stałą wolę, dążenie do tego, żeby powstać. – Ten proces ciągnący się przez polskie dzieje, który znajdował w każdym pokoleniu bohaterów pomagających powstać – sobie, ojczyźnie, następnym pokoleniom – był dla mnie najważniejszym wątkiem tej opowieści – mówił autor. Przywołał w tym kontekście postać ks. Stanisława Konarskiego, pijara, który jako pierwszy wprowadził do debaty o dobru Rzeczypospolitej pojęcie niepodległości. Uważa go za „najważniejszego bohatera polskiej historii XVIII wieku”.