Zakopiański fotoreporter bardzo dobrze pamięta każde spotkanie z bohaterami swoich zdjęć. – Było w nich coś tajemniczego. Często towarzyszyła nam cała rodzina, i to kilka pokoleń naraz, od córek i synów, przez wnuki i prawnuki. Każdy góral i góralka pokazywali, że bliscy są dla nich najważniejsi. Widziałem w ich oczach wielką radość z okazji mojej wizyty, podczas której towarzyszyła mi żona – zaznacza Bartek. To właśnie Klaudia wpadła na pomysł, by zdjęcia góralskim bohaterom robić na tle zwykłego, czarnego weluru. Było go łatwo zwinąć i przewieźć z jednej góralskiej chałupy do drugiej, gdzie już czekał następny bohater.