Jego córka zadzwoniła do pięciu hospicjów domowych, jakie działają w Krakowie. Okazało się, że w każdym na przyjęcie trzeba czekać, bo jest kolejka, nawet kilkunastoosobowa. – Chorzy terminalnie nie mogą jednak czekać. Smutne dane pokazują, że zanim zwolni się miejsce (czyli ktoś umrze), odchodzi nawet jedna trzecia oczekujących pacjentów. Tak nie powinno być – mówi B. Harasimowicz. Ostatecznie jej tata został przyjęty do hospicjum miechowskiego, bo pani Beata mieszka na obrzeżach Krakowa i jej adres mieścił się w ustawowo przyjętych kilometrach, jakie może pokonać personel hospicjum, by dotrzeć do chorego.