Urodzony w 1932 r., wyświęcony w 1956 r. przez bp. Franciszka Jopa, zasłużony kapłan zmarł 2 stycznia w Domu Księży Chorych im. Franciszka z Asyżu w krakowskich Swoszowicach. To data symboliczna, bo właśnie 2 stycznia 1972 r. ks. Sala przyjechał do Liszek, by objąć tamtejszą parafię. Kierował nią przez 35 lat, do 2007 roku. Jego ostatnią wolą było spoczęcie na cmentarzu lisieckim, wśród swoich dawnych parafian.

Miarą tego, jaką dobrą pamięć jako czuły duszpasterz pozostawił po sobie nie tylko w parafii lisieckiej, lecz również w całym Kościele krakowskim, był udział w pogrzebie kilkudziesięciu kapłanów z biskupami krakowskimi na czele, rodziny oraz kilku tysięcy parafian i gości.

Pogrzeb odbył się w piątek 8 stycznia na lisieckim cmentarzu parafialnym. Poprzedziła go Msza św. w kościele pw. św. Mikołaja. Przy trumnie wieloletniego lisieckiego duszpasterza, stojącej w wypełnionej szczelnie nawie kościoła, wartę honorową zaciągnęli strażacy. W pobliżu stanęły również poczty sztandarowe organizacji i szkół z gminy Liszki.

- Przybyliśmy tutaj, gdzie służyłeś tyle lat, by pożegnać cię u progu wieczności. Pragnę podziękować ci za wierną służbę Chrystusowi i Panu Bogu, za twoje kapłaństwo. Pozostaniesz w naszej pamięci jako ten, który umiłował do końca Chrystusa i swój Kościół. Pamiętaj o nas, o Kościele krakowskim, upraszając dla niego u Boga nowe powołania kapłańskie - powiedział kard. Stanisław Dziwisz, który przewodniczył Mszy św.

Wraz z nim przy ołtarzu stanęli biskupi Jan Szkodoń, Jan Zając i Tadeusz Pieronek oraz ks. inf. Bronisław Fidelus. Z całej archidiecezji zjechało się kilkudziesięciu kapłanów, m.in. ks. prof. Wojciech Zyzak, rektor Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie, ks. Bronisław Sieńczak CM, założyciel Centrum "Radosna Nowina" w Piekarach, ks. dr Stefan Misiniec z Kalwarii Zebrzydowskiej, ks. Władysław Palmowski, legendarny kapelan, proboszcz parafii św. Katarzyny w Nowym Targu, który na pierwszą parafię trafił do Liszek pod skrzydła ks. Sali.

Zmarłego duszpasterza wspominał głoszący kazanie bp Pieronek, jego młodszy kolega z seminarium duchownego. - Posługa pożegnania jest zawsze okazją, by złożyć zmarłemu wyrazy pamięci i wdzięczności za dobro, które czynił, ale przede wszystkim jest okazją do wyznania wiary w zmartwychwstanie - powiedział. - Jasiu, jako go nazywaliśmy w seminarium, pełnił posługę kapłańską przez 59,5 roku. Był kapłanem z powołania, lubianym przez wiernych. Nie pełnił zbyt wielu funkcji, lecz były to funkcje niebagatelne. Pracował jako wikary w Tenczynku, Raciborowicach, Szczyrku i w krakowskiej parafii św.św. Piotra i Pawła. Stamtąd przeszedł w 1972 r. jako proboszcz do Liszek. U Piotra i Pawła był przez 10 lat. Organizował tam katechizacje przy parafii, po ponownym usunięciu religii ze szkół. Było to wielkie wyzwanie duszpasterskie. Szykanowały go za to ówczesne władze. Pozbawiono go m.in. mieszkania przy parafii, proponując osiedlenie się na obrzeżach Nowej Huty. W Liszkach zaś rychło dał się poznać jako dobry duszpasterz. Pełnił również funkcje dziekana dekanatu czernichowskiego oraz dekanalnego duszpasterza rodzin. Umiał rozmawiać z ludźmi. Czynił to z życzliwością i humorem. Pilnował konfesjonału - dodał hierarcha.

Wspomniał również, że przełożeni, znając jego dobrą duszpasterską rękę, posyłali do niego do parafii nowo wyświęconych księży. Ci zaś odpłacali mu potem wdzięcznością. - Iluż z nas mogłoby mu pozazdrościć takiej drogi kapłańskiej! - powiedział bp Pieronek.

Zmarłego żegnali także ks. Władysław Szymoniak, obecny proboszcz parafii lisieckiej, i Paweł Miś, wójt gminy Liszki, której Honorowym Obywatelem był od 2004 r. ks. Sala.

Po Mszy św. kard. Dziwisz modlił się przy trumnie zmarłego kapłana, na której położono stułę kapłańską i kielich mszalny. Potem odprowadzono ją tłumnie na pobliski cmentarz.