Nasz Wielki Wujek

O tym, że Jan Paweł II był pracowity, mądry oraz że był mistykiem, wiedzieliśmy. Ale o tym, w ile potrafił przeczytać książkę, jak traktował ludzi, którym udzielał Komunii św., i o co modlił się w 1982 roku, wiedzą tylko nieliczni.

Prof. Turowski opowiadał o tym nie z perspektywy profesora immunologii klinicznej, ale z perspektywy przyjaciela Karola Wojtyły, a później papieża Jana Pawła II. A dokładniej "Wielkiego Wujka", bo tak do dzisiaj go nazywa. Zdradził, że papież po napisaniu "Tryptyku rzymskiego" powiedział tylko: "Usiadłem i napisałem". Mówił też o tym, jak Jan Paweł II odnosił się do świata zewnętrznego i w jaki sposób podejmował trudne decyzje.

Do świata jego przyjaciel podchodził bardzo idealistycznie, mówił profesor, wręcz nie zwracał uwagi na ten zewnętrzny świat. – Widać było, że pracuje w innym świecie – stwierdził prof. Turowski. Z jednej strony był mistykiem, z drugiej normalnym człowiekiem. I poważnym, i wesołym. Jednak na każdym kroku był w relacji z Bogiem.

Gdy podejmował trudne decyzje, długo modlił się w kaplicy. – Nie każdy potrafił sobie zdać sprawę z tego, że siły zła istnieją. Trzeba być człowiekiem zawierzenia Bożego i optymistą, żeby wierzyć w to, że ostatnie słowo należy do Boga, choć zło zmienia świat na naszych oczach – powiedział G. Turowski. W 1982 roku papież zawierzył świat Maryi. – W tym akcie – wyjaśniał prof. Turowski – miał modlić się o ocalenie od zagłady nuklearnej.

– Był człowiekiem, który miał mądrość milczenia i mądrość słuchania. Nie obnosił się ze swoją świętością – stwierdził prof. Turowski. Podkreślił, że Kościół nie dodaje świętości kanonizowanej osobie, a jedynie ją potwierdza. Świętość papieża potwierdza się też na naszych oczach. Wystarczy spojrzeć na cuda – 30 tys. bezpłodnych małżeństw doczekało się potomstwa za jego wstawiennictwem.